“โห นี่มันตั้งมากมาย คุณให้ยายทำไมเยอะแยะ” ถึงจะถามว่าทำไมให้เยอะ แต่หญิงสูงวัยก็รีบยื่นมือออกมารับเงินไปใส่กระเป๋าอย่างไม่อิดออด
“ถือว่าเป็นสินน้ำใจจากผมก็แล้วกันนะครับ”
“ขอบใจนะคุณ ว่าแต่ถ้ามีอะไรอยากรู้อีกถามยายได้เลยนะไม่ต้องเกรงใจ เรื่องคนที่นี่ยายรู้ยายเห็นหมดทุกคนนั่นแหละ”
“ครับคุณยาย ผมขอตัวก่อนนะครับ”
“โชคดีคุณ แต่อย่าลืมนะยายอยู่ห้องสิบสี่”
“ครับผม”
เมสันระบายยิ้มให้กับหญิงสูงวัย ก่อนจะยกมือขึ้นลูบศีรษะเด็กตัวน้อยที่ยืนมองเขากับยายของตัวเองคุยกันอย่างสงสัยเบาๆ จากนั้นก็เดินกลับไปที่รถ
ชายหนุ่มเข้ามาอยู่ในรถ แล้วก็ตะโกนออกมาอย่างดีใจ ใบหน้าเต็มไปด้วยความยินดี
“ในที่สุดฉันก็รู้ว่าเธอยังไม่มีใคร ลัลดา และเด็กคนนั้นก็ต้องเป็นลูกของฉัน...” เขายิ้มอย่างมีความสุข ภาพใบหน้ายิ้มแย้มของทารกน้อยยังติดตา เขาหลงเสน่ห์ทารกน้อยคนนี้เสียแล้วล่ะ “ลูกพ่อ...หนูต้องเป็นลูกพ่อแน่ๆ”
แม้จะยังไ
