หลังจากถูกจับแต่งชุดนั้นเปลี่ยนชุดนี้อยู่เป็นสิบรอบ จนสุดท้ายได้ครบตามที่นิศาต้องการ ณัฐณิชาก็ทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาอย่างหมดแรง รู้สึกเหมือนตัวเองเพิ่งผ่านศึกใหญ่ในชีวิต
นิศานั่งลงข้าง ๆ พร้อมยื่นน้ำเย็นให้แก้วหนึ่ง “เหนื่อยไหมน้องณิ?” เธอถามอย่างเอ็นดู ยิ้มหวานให้เด็กสาวที่หอบหายใจเบา ๆ ด้วยความเพลีย
ณัฐณิชาไม่ตอบ ได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ แต่สิ่งที่เธอไม่รู้คือ...ทุกครั้งที่เปลี่ยนชุด นิศาแอบถ่ายรูปเก็บไว้เงียบ ๆ โดยเฉพาะชุดบางชุดที่ทั้งสั้นทั้งบางจนแทบจะเห็นหมด แต่สิ่งที่ทำให้นิศาแอบอิจฉาหนักยิ่งกว่าคือ...หน้าอกหน้าใจที่ใหญ่เกินตัว!
ตัวเล็กนิดเดียวแต่หน้าอกใหญ่อย่างกับของนางแบบ! นิศาถึงกับก้มลงมองของตัวเองแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่
“ธรรมชาติช่างไม่ยุติธรรมเลยจริง ๆ...” เธอบ่นในใจ
“เสร็จแล้วค่าน้องศา!” เสียงเจ๊ชีตาร์ดังขึ้นพร้อมรอยยิ้มแฉ่ง พนักงานตามหลังมาด้วยถุงเสื้อผ้าพะรุงพะรังจนแทบมองไม่เห็นหน้
