“ลลิน… ลลินเหรอ” เสียงทุ้มพร่าเรียกชื่อเธอช้า ๆ คล้ายละเมอ
“ค่ะ… ลลินเอง แล้วก็ปล่อยฉันได้แล้วค่ะ”
“ลลิน…” เขาพึมพำอีกครั้ง ก่อนซุกหน้าลงใกล้ซอกคอหอมกรุ่น จากนั้นสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ จนเธอสั่นสะท้าน
“ตะ...ตั้งสติหน่อยค่ะพี่ภู ฉันไม่ได้เป็นที่ระบายความใคร่ของพี่นะคะ”
เธอพูดแล้วรีบแกะมือหนาที่กอดเธอแน่น แต่ยิ่งดึง ยิ่งรัดแนบแน่นขึ้น
“ลลิน… ช่วยพี่ที” เสียงของชายหนุ่มแหบพร่า
“ชะ..ช่วยอะไรคะ?” น้ำเสียงเธอสั่นระรัวหัวใจดวงน้อยเต้นแรงขึ้น
“เป็นของพี่… อีกครั้ง” เสียงพร่าทุ้มต่ำ เอ่ยบอกคนตรงหน้าอย่างร้อนแรงเกินควบคุม
“พะ...พี่เป็นอะไรขึ้นมาคะเนี่ย!”
หญิงสาวผลักเขาสุดแรง ลุกขึ้นในทันที จนตัวเองถอยกรูดไปติดผนังห้อง พร้อมทั้งดวงตาคู่สวยเบิกกว้าง เต็มไปด้วยความตกใจและหวาดหวั่น
ภูผาจิ๊ปาก หงุดหงิดที่ถูกปฏิเสธ เขาฝืนลุกขึ้นยืนพลางก้าวยาว ๆ เข้ามาใกล้
“มาเป็นของพี่นะ...ลลินอยากได้อะไร… พี่ใ
