เช้าวันรุ่งขึ้น ภายในห้อง VIP2511
“อื้อ…” เสียงหวานครางอู้อี้พลางพลิกตัวขลุกขลักเหมือนยังไม่ตื่นเต็มตา มือเรียวขยับไปเรื่อย ก่อนจะสะดุดเข้ากับอะไรบางอย่างที่ นุ่มนิ่ม กว่าที่คิด เธอกำมันเต็มมือโดยไม่รู้ตัว กดบีบเบา ๆ เหมือนทดสอบ มันนิ่มเหมือนสกุชชี่เลย
“จะจับอีกนานไหม”
เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นชิดแก้ม ทำให้ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ลลินสะดุ้งเฮือก! สติกลับคืนเต็มร้อยในทันที
“กรี๊ดดด!!”
ปึก!
เท้าเรียวถีบเต็มแรงไปที่หน้าท้องแกร่งของคนข้างกาย ร่างสูงสะดุ้งเล็กน้อยแต่ก็ยังหัวเราะเบา ๆ ได้อยู่
“โอ๊ยย ลลิน! ถีบพี่ทำไมกันเนี่ย ตื่นมานอนข้างพี่ทุกครั้ง ต้องถีบตลอดเลยรึไง” ภูผาบ่นปนขำ พลางยันตัวลุกนั่ง
ลลินหอบหายใจ หน้าแดงก่ำทั้งโกรธทั้งอาย “ไอ้คนลามก! หื่นกาม! ไม่รู้จักพอ! บ้าตัณหา! นิสัยไม่ดี เลวทราม! เห็นใจผู้หญิงเป็นของเล่นหรือไง!”
ดวงตาคมเข้มเบิกกว้างเล็กน้อย เขาไม่ชินกับการที่ยัยเด็กตรงหน้าตื่นม
