“ไม่เจอกันหลายชั่วโมงเลยนะ...ลลิน”
สิ้นคำพูดของเขา ดวงตากลมโตยังคงสั่นระริก ลลินเผลอถามออกมาเสียงเบาหวิว
“นี่… แผนของพี่เหรอคะ”
ภูผาขมวดคิ้วเล็กน้อย “แผนอะไร”
เธอกัดริมฝีปากแน่น ก่อนกลั้นใจพูด
“แผนที่จะทำให้ฉันมาเจอพี่ไง พี่คงไม่ได้เป็นประธานจริง ๆ หรอก… ใช่ไหม”
มันเป็นคำถามที่โง่เง่าในตัวเอง แต่เธอถามไปเพียงเพราะอยากย้ำให้หัวใจเชื่อว่า เขาคงไม่ใช่ หากเป็นเรื่องบังเอิญเสียมากกว่า เพราะถ้าไม่ใช่… แล้วเธอจะต้องทำยังไงต่อไปล่ะ ในเมื่อแฟนเก่าที่เคยทำร้ายเธอ กลับกลายมาเป็น “เจ้านาย” ของเธอเสียแล้ว
ด้านภูผาเอนกายพิงพนักเก้าอี้ สูดลมหายใจเบา ๆ แล้วหัวเราะในลำคอ
“เธอคิดว่าไงล่ะ ลลิน… ตำแหน่งนี้มันอุปโลกน์ขึ้นมาได้ง่าย ๆ งั้นเหรอ”
แววตาคมกริบตวัดมองตรงมาที่เธอ ดั่งจะตอกย้ำให้ความจริงเจ็บลึกเข้าไปอีก
“อีกอย่าง เธออยากได้งานไม่ใช่เหรอ ก็เธอนั่นแหละ… ที่เดินเข้ามาหาฉันเอง จะเป็นแผนของฉันได้ย
