เช้าวันถัดมา
เวลาเจ็ดโมงครึ่ง
ลลินสะดุ้งเด้งตัวขึ้นจากที่นอนแข็ง ๆ ในห้องเช่าเก่า ๆ ผ้าม่านสีหม่นที่ปิดไม่มิดปล่อยให้แสงแดดยามเช้าสาดเข้ามาแทงตา
“ให้ตายสิ! เจ็ดโมงครึ่งแล้ว โอ๊ยยย!!”
เสียงหวานหลุดสบถออกมาดังลั่น ก่อนที่เจ้าตัวจะพุ่งตัวแทบจะเหาะเข้าห้องน้ำ
เมื่อคืนเธอกลับห้องเกือบตีสาม หลังจากยืนทำงานหนักที่ไนน์ตี้ไนน์คลับตั้งแต่หัวค่ำ ทั้งเสิร์ฟ ทั้งเดินนับโต๊ะ ทั้งรับมือสายตาลูกค้าที่จ้องมาไม่หยุด…เธอแทบจะหมดแรงล้มตัวลงนอนทันทีที่ถึงห้อง ไม่แปลกเลยที่เช้านี้จะหลับเพลินจนลืมเวลา
“ก็ตั้งนาฬิกาปลุกไว้แล้วนี่นา…” เธอบ่นอุบ ขณะคว้าฝักบัวเปิดน้ำใส่หัวด้วยท่าทางร้อนรน
และในวินาทีนั้นเอง
กริ๊งงงงงงงง!!
เสียงนาฬิกาปลุกก็ดังขึ้นก้องจากในห้องนอน
ลลินชะงักไปหนึ่งจังหวะ ก่อนจะเงยหน้ามองเพดาน น้ำเย็นจากฝักบัวยังคงไหลรินอาบร่าง แต่ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจปนขำ
“บ้าเอ๊ย…ฉันตั้งนาฬิกาผิดเ
