เมื่ออับจนหนทาง หญิงสาวจึงยอมละทิ้งศักดิ์ศรีส่งสายตาวิงวอนชนนท์ นึกอุ่นใจนิดๆ ทันทีที่เห็นเขาขยับเท้าเข้ามา แต่ก็ถูกมือของแพรวาฉุดรั้งไว้ เขาชะงักแล้วหลบตาไม่ยอมมองมาที่เธออีกเลย ปล่อยให้เธอถูกพลเดชลากตัวไปอย่างง่ายดาย
หัวใจของอัยยาเย็นเยียบติดลบอีกหลายองศา ใบหน้าซีดเผือดไร้สีเลือด ความรู้สึกดิ่งวูบลงสู่เหวที่มองไม่เห็นก้นบึ้ง
ทำไมถึงโง่ขนาดนี้?
ทำไมถึงเอาความหวังสุดท้ายไปฝากไว้กับคนอย่างชนนท์ รู้ทั้งรู้ว่าเขาหมดรักเธอแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าขนาดเยื่อใยเล็กๆ น้อยๆ เขาก็ยังไม่มีให้เธอ
เห็นๆ กันอยู่ว่าเธอกำลังตกที่นั่งลำบากถูกคนข่มเหง ต่อให้เป็นผู้ชายที่ไม่เคยรู้จักก็ยังช่วยกันบ้าง แต่เขาเป็นแฟนเธอแท้ๆ ถึงสุดท้ายจะจบกันไม่สวย แต่อย่างไรก็เคยรักกันมาก เห็นแก่ความผูกพันหลายปีที่ผ่านมาหรือจะเป็นเพราะหวงก้างก็ตาม
ชนนท์ไม่น่าจะทำใจเห็นเธอถูกผู้ชายคนอื่นแตะต้องใช่รึเปล่า?
แต่ความจริงกลับตบหน้
