เสียงเยียบเย็นและสีหน้าคาดคั้นที่จ้องเขม็งมาที่ตัวเอง ทำให้แพรวาร้อนใจไม่รู้จะทำอย่างไรดี แอบมองไปยังพ่อแม่และคุณย่า พวกท่านก็มีปฏิกิริยาไม่ต่างจากหล่อน เหมือนตั้งตัวไม่ติด ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องที่ไม่คาดฝันขึ้นแบบนี้
หล่อนลอบมองไปยังอัยยาที่ยืนยิ้มเยาะอยู่ด้วยแววตามุ่งร้าย อยากจะแล่เนื้อเถือหนังมัน ให้สมกับที่มันนำเรื่องมาให้หล่อน ในใจก็แอบกนด่าพลเดชที่โง่เง่า เรื่องง่ายๆ แค่นี้ยังทำไม่สำเร็จ ทำให้หล่อนพลอยซวยไปด้วย ต้องหาข้อแก้ตัวกับชนนท์
“ว่าไงครับ”
ยิ่งได้ยินเขาเอ่ยเร่งเสียงแข็ง แพรวาก็ยิ่งอึกอัก เลยหลับหูหลับตาตอบว่า
“พะ...แพรไม่รู้เรื่องนะคะพี่นนท์”
“ไม่รู้...ฮึ! ฉันว่านอกจากเธอจะรู้เห็นเป็นใจแล้ว ยังจะช่วยวางแผนด้วยซะมากกว่า” อัยยาสวนกลับอย่างรู้ทัน
“พี่อย่าใส่ความแพรสิคะ แพรไม่เคยคิดร้ายกับพี่หยาเลยนะคะ แถมแพรก็อยู่กับพี่นนท์ตลอด แล้วจะรู้เรื่องที่เกิดขึ้นกับพี่กับคุณพลเดชได้
