อัยยานั่งจิบกาแฟพลางยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูบ่อยครั้ง ใกล้จะได้เวลาที่นัดหมายไปบ้านสรณ์สิริด้วยกันแล้ว แต่เธอยังไม่เห็นสามีหนุ่มปรากฏเลย
บางทีเขาคงจะงานยุ่ง
เธอตอบข้อสงสัยของตัวเอง พยายามคิดในแง่ดี ไม่มองในแง่ร้ายว่าทีปต์มีปัญหาหรือเกิดอุบัติเหตุระหว่างทาง แล้วเพียรข่มใจเย็นนั่งรออีกสักพักใหญ่ จึงได้ยินเสียงรถแล่นมาจอดเทียบหน้าประตูบ้าน หญิงสาวรีบสาวเท้าออกไปอย่างรวดเร็ว อยากจะถามเขาสักหน่อยว่าทำไมถึงมาช้า ทำให้เธอเป็นห่วงแทบแย่ แต่พอเห็นคนที่ก้าวลงมาจากรถ เธอก็ขมวดคิ้ว เอ่ยถามทันที
“คุณทีปต์ล่ะคะ”
“บอสมีธุระด่วนกะทันหันครับ เลยให้ผมมารับคุณแทน”
อัยยาอยากถามว่าเรื่องอะไร เมื่อวานเขายังบอกกับเธอว่าวันนี้ว่างอยู่เลย ถึงได้อาสาจะไปเป็นเพื่อนเธอ แต่อีกใจก็เกรงจะก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของเขามากเกินไป เธอจึงได้แต่พยักหน้า แล้วก้าวเข้าไปนั่งภายในรถที่นทีเปิดประตูรออยู่
ใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมงอยู่ที่
