บทที่ 4 ช่วยปั้นชู้ของคุณให้โด่งดัง? 5
883 คำ
“แพรขอฝากตัวด้วยนะคะพี่หยา” แพรวากล่าวสำทับเหมือนอัยยาตกลงรับงานแล้ว
หญิงสาวเลิกคิ้ว มองชนนท์และชู้รักของเขาเหมือนไม่เคยพบเคยเจอมาก่อน ไม่รู้จะเปรียบความหน้าด้านของพวกเขากับอะไรดีถึงจะเหมาะสม เพราะไม่ว่าจะเปรียบกับสิ่งใด สิ่งนั้นก็ดูน่าสงสารเกินไป
เธอนั่งนิ่ง ยังไม่ได้ปฏิเสธหรือฉีกหน้าพวกเขาต่อหน้าแขก ถือเป็นความเกรงใจที่มีให้ผู้หลักผู้ใหญ่อย่างวิชาญครั้งสุดท้าย จึงเลือกที่จะลอบสังเกตการณ์อยู่เงียบๆ สีหน้าของวิชาญมีแววครุ่นคิดชั่งใจและสลับซับซ้อนอยู่เล็กน้อย ดูก็รู้ว่ากำลังเอนเอียงไปตามความคิดของลูกชาย
อัยยาอยากจะหัวเราะเยาะใส่หน้าชนนท์เหลือเกิน!
เขาคิดอะไรตื้นๆ ใช้วิธีลัดมากกว่าจะก่อร่างสร้างบริษัททีละก้าวอย่างมั่นคง ทุกวันนี้มีดาราผุดขึ้นมาทุกวัน แถมอายุการใช้งานก็สั้น ไม่กี่ปีก็ต้องปลดระวาง หากไม่มีผลงานที่สร้างความโดดเด่น จนเป็นที่จดจำของผู้ชมได้มากพอจะโลดเเล่นในวงการนี้ต่อไปได้ ซ้ำดาราบางคนยิ่งมีชื่อเสียงมากเท่าไร ก็ยิ่งเรื่องมากขึ้นเท่านั้น แทนที่จะซื่อสัตย์ต่อบริษัทที่ปลุกปั้น พอดังก็ลืมตัวหยิ่งผยองจนมองไม่เห็นหัวใคร
หากชนนท์จะมองการณ์ไกลอีกสักหน่อย คงคิดได้ว่าการใช้แผนฉกตัวดาราเป็นวิธีสุกเอาเผากิน การปั้นคนขึ้นมาเองต่างหากจึงจะจีรังมากกว่า นอกจากจะป้องกันปัญหาสารพัดข้างต้นแล้ว ยังได้เด็กที่มีคุณภาพมาประดับวงการอีกด้วย ถึงจะใช้ทุนทรัพย์และเวลามากกว่าจะเห็นผล แต่เมื่อสำเร็จนักแสดงในสังกัดก็โด่งดังเป็นดาวค้างฟ้า บริษัทก็ได้รับทั้งประโยชน์ทั้งความชื่นชมมากกว่า
อีกอย่างคิดจะปั้นดาราที่ภาพลักษณ์พังทลาย มีข่าวคาวกับผู้บริหารในสังกัดตัวเอง ไม่รู้ชนนท์ใช้สมองเบื้องล่างส่วนไหนคิด มันช่วยให้แพรวาดังก็จริง แต่จะยิ่งกลายเป็นข่าวฉาวโดนคนด่าทั้งบ้านทั้งเมือง ซ้ำร้ายยังฉุดให้ชื่อเสียงและความน่าเชื่อถือของเขาตกต่ำตามไปด้วย
แต่ก็นั่นแหละ... เธอจะออกตัวพูดไปทำไม?
เธอกำลังจะไปจากที่นี่อยู่แล้ว ปล่อยให้พวกเขาแก้ปัญหากันเองก็แล้วกัน เธอมั่นใจว่าแพรวาน่าจะเป็นคนเสนอตัวขอเซนสัญญากับเจนวาย และชนนท์ก็เห็นดีเห็นงามด้วย งั้นก็ให้เขารับผลการตัดสินใจที่ผิดพลาดของตัวเอง เธอไม่ได้มีหน้าที่ต้องมาตามเช็ดล้างให้เขาเสียหน่อย
ดังนั้นเมื่อวิชาญเอ่ยถามเธอว่า
“ที่นนท์พูดมาก็น่าสนใจนะ หนูหยาจะรับหน้าที่นี้ได้ไหม”
อัยยาไม่แปลกใจเลยสักนิด ถึงวิชาญจะรู้ทั้งรู้ว่าเธอกับแพรวาไม่ถูกกัน แต่อย่างไรเขาก็ไม่วายเข้าข้างลูกชายกับแฟนใหม่อยู่ดี
คิดจะใช้เธอช่วยถีบแพรวาให้เป็นดาวดังเหรอ?
“ถึงเรื่องที่คุณชนนท์พูดมาจะน่าสนใจ แต่หยาเป็นถึงกรรมการผู้จัดการ ให้มาดูแลศิลปินใหม่ จะดูไม่น่าเกลียดไปหน่อยเหรอคะ แล้วดาราเบอร์ดังๆ ในสังกัดของเราจะคิดยังไง จะไม่น้อยใจแย่เหรอคะ หรือคุณทีปต์คิดว่าไงคะ”
ทีปต์มองเหล่คนถาม อุตส่าห์อยากจะนั่งเป็นผู้ชมเงียบๆ แต่กลับถูกลากให้มาเป็นพวกเธอเสียอย่างนั้น
ฉลาดเป็นกรดนักนะ
“ก็จริงครับ แบบนี้ดูเหมือนลำเอียงไปหน่อย เสี่ยงจะทำให้คนเก่าไม่พอใจเอาได้”
“แต่ตอนนี้แพรกำลังดัง ช่วงขาขึ้นเราก็ต้องรีบกอบโกยให้มากที่สุด นอกจากว่าที่คุณไม่เต็มใจจะช่วย เป็นเพราะคุณมีอคติกับแพรมากกว่า”
ชนนท์กำลังต่อว่าเธอว่าไม่มีสปิริตความเป็นมืออาชีพ ซึ่งเขาก็...
“ใช่ค่ะ คุณชนนท์คิดถูกแล้ว ฉันมีอคติกับแพรวาจริงๆ” อัยยายืดอกลอยหน้าตอบ
“แต่นี่มันเป็นเรื่องงานนะหยา คุณควรแยกแยะ อย่าเอาเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวมาปนกัน คุณเป็นถึงกรรมการผู้จัดการ อย่าใช้อารมณ์ในที่ทำงาน”
“คุณจะให้ฉันยิ้มหน้าชื่นตาบาน ทำตามที่คุณสั่ง ช่วยปั้นชู้ของคุณให้โด่งดัง แล้วยืนโปรยดอกไม้แสดงความยินดีให้แฟนที่นอกใจกับน้องจอมฉกมีความสุขกันงั้นเหรอคะ ขอโทษที แต่ฉันไม่ได้โง่ขนาดนั้นหรอกนะ”
“หยา! เรื่องของเรามันจบไปแล้ว คุณจะพูดขึ้นมาเพื่ออะไรอีก” ชนนท์ถามอย่างโมโห
“คุณพูดถูก เรื่องของเราจบลงแล้ว เพราะฉะนั้นก็ไม่มีเหตุผลที่ฉันจะอยู่ที่นี่อีก”
อัยยาพยักหน้ารับอย่างไม่สะทกสะท้าน หยิบซองสีขาวสะดุดตาวางลงบนโต๊ะรับแขก แล้วลุกขึ้นยืน ใบหน้าหยิ่งทะนงและเด็ดเดี่ยว พูดชัดๆ ว่า
“ฉันขอลาออก”
- ผู้เขียน
