บทที่ 6 เปลี่ยนตัวคู่หมั้น 5
805 คำ
แพรวาแอบสูดหายใจเข้าลึกๆ กดความขึ้งโกรธลงไป แล้วปั้นหน้ายิ้มแย้มบอกข่าวดีกับอัยยาว่า
“อาทิตย์หน้าจะถึงงานวันเกิดของคุณย่าแล้ว พี่อย่าลืมกลับบ้านนะคะ คุณย่าบ่นคิดถึงพี่ทุกวันเลย”
อัยยาปรายตามองสีหน้าออดอ้อนที่แสนจะดัดจริตของหล่อนแล้วกระตุกยิ้ม แต่ยังคงไม่พูดอะไร อาศัยให้แพรวารู้ตัวแล้วหุบปากไปเอง
ที่ไหนได้... หล่อนยอมหยุดซะเมื่อไรล่ะ!
“นอกจากจัดงานอวยพรวันเกิดแล้ว คุณย่ายังจะประกาศเรื่องงานแต่งของแพรกับพี่นนท์ด้วย ถ้าทุกคนว่างแพรขอเชิญไปร่วมแสดงความยินดีกับพวกเราด้วยนะคะ”
“ดีใจด้วยนะครับคุณชนนท์ คุณเป็นผู้ชายที่โชคดีมากที่คว้าขวัญใจหนุ่มๆ อย่างคุณแพรวาไปครองได้”
ทุกคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นต่างพากันฮือฮา เมื่อดาราสาวควงแขนแฟนหนุ่มประกาศข่าวดีกลางวง เว้นแค่เจนนี่ที่แอบแบะปาก เพราะรู้เบื้องลึกเบื้องหลัง
ชนนท์ยิ้มรับแกนๆ เกิดความอึดอัด ทำตัวไม่ถูกขึ้นมากะทันหัน ไม่รู้ทำไมจู่ๆ แพรวาถึงได้พูดเรื่องนี้ขึ้นมาต่อหน้าคนอื่น โดยเฉพาะต่อหน้าอัยยา เขาอยากจะดึงมือหล่อนให้หยุด แต่แพรวาก็พูดไม่หยุดว่า
“เรื่องนี้ต้องยกความดีความชอบให้พี่หยาค่ะ ขอบคุณนะคะที่ทำให้แพรกับพี่นนท์มีวันนี้”
อัยยายิ้มเย็น สีหน้าราบเรียบไร้อารมณ์มองแพรวาที่ยิ้มเยาะ เอ่ยท้าทายเหมือนอยากจะทดสอบความอดทนของเธอ แล้วตอกกลับนิ่มๆ ว่า
“หน้าเธอใช้รองพื้นยี่ห้ออะไรเหรอ ถึงได้ติดแน่นคงทนแบบนี้ เรื่องดีๆ ของตัวเองก็ยังกล้าพูดออกมาอีก”
เธอเผื่อแผ่สายตาดูถูกไปยังชนนท์ด้วย แล้วยิ้มกว้างกับเจนนี่ที่ยกนิ้วให้เธออย่างถูกใจ พลางส่งเสียงหัวเราะร่า
ทีปต์เองเกือบกลั้นหัวเราะไม่อยู่ เมื่อเห็นดาราสาวชักสีหน้าอย่างเก็บอาการไม่อยู่ ส่วนชนนท์ก็ทำหน้าไม่ถูก
คนของเขานี่ปากคมใช้ได้เลย!
“อ้อ... ยังไงก็ดีใจกับพวกเธอด้วยนะ ทั้งคู่ ‘เหมาะสม’ กันมาก เหมือน...”
...ผีเน่ากับโลงผุ!
อัยยาทิ้งท้ายคำพูดเอาไว้ทางสายตา ก่อนจะเลิกสนใจพวกเขา หันไปเอ่ยกับเจ้านายหนุ่มด้วยความห่วงใยว่า
“ไปหาอะไรรองท้องสักหน่อยดีกว่าค่ะคุณทีปต์ มื้อเย็นคุณยังไม่ทานอะไรเลย ท้องว่างจะไม่ดี”
“ได้ ผมเชื่อคุณ”
ทีปต์โอบเอวพาอัยยาเดินจากไป ท่าทางดูเรียบง่ายเป็นธรรมชาติ แต่แฝงไปด้วยความนุ่มนวลอ่อนหวานที่เผยให้ผู้คนรอบข้างรู้สึกได้
แน่นอนว่าชนนท์เองก็เช่นกัน สีหน้าของเขายิ่งมืดครึ้ม แทบไม่อยากจะยืนอยู่ตรงนี้อีกสักวินาทีเดียว
“พี่นนท์เป็นอะไรรึเปล่าคะ” แพรวาถามเขาอย่างระมัดระวัง รับรู้ได้ว่าเขากำลังไม่พอใจ แต่พยายามระงับอารมณ์เอาไว้
ชนนท์อึ้งไปสักพัก เพิ่งรู้สึกตัวว่าละเลยแฟนสาว เขาหลบเลี่ยงสายตาของแพรวา กระแอมเบาๆ ก่อนจะตอบ
“ไม่มีอะไรครับ”
“แพรคิดว่าพี่นนท์โกรธซะอีก ที่แพรบอกเรื่องแต่งงานของเราต่อหน้าพี่หยา”
เห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปและท่าทางที่ทำตัวไม่ถูกของเขา หัวใจของหล่อนก็กระตุกวูบ ดูทรงแล้วเขาคงยังไม่ลืมอัยยาจริงๆ ทั้งที่เลือกหล่อนแล้ว
แพรวาอยากจะร้องกรี๊ดๆ ตะโกนใส่หน้าเขาว่าจะอาลัยอาวรณ์แฟนเก่าทำไมนักหนา หล่อนยืนอยู่ตรงนี้และกำลังจะแต่งงานกับเขาอีกไม่กี่วันแล้ว เขาควรจะสนใจหล่อนสิถึงจะถูก
แต่หล่อนทำไม่ได้!
หล่อนจะให้เขาเห็นด้านที่ร้ายกาจของตัวเองไม่ได้เด็ดขาด ชนนท์เชื่อมาตลอดว่าหล่อนเป็นผู้หญิงบอบบาง เขาหลงรักในความดีและอ่อนโยนของหล่อน เพราะมันทำให้เขาภูมิใจในความเป็นชาย ผิดกับอัยยาที่นิสัยแข็งกร้าว เป็นตัวของตัวเองมากเกินไป ไม่รู้จักแกล้งโง่เสียบ้าง
ชนนท์สบสายตาปรอยๆ ที่มีแววน้อยใจอยู่ในนั้นก็นึกสงสาร ความขุ่นเคืองค่อยๆ หายไป เขากุมมือดึงตัวหล่อนเข้ามาโอบกอดอย่างปลอบโยน
“ขอโทษนะครับแพร ผมไม่ดีเอง ผมแค่รู้สึกผิดกับหยาเท่านั้นเอง แต่ยังไงซะคนที่ผมรักก็คือคุณคนเดียว”
“แพรเข้าใจค่ะ
แพรวายิ้มกว้างอย่างมีความสุขอยู่ในอ้อมแขนเขา ไม่ตัดพ้ออะไรอีก แค่เขาง้อหล่อนก็เบาใจแล้ว อย่างน้อยยังมั่นใจได้ว่าในใจเขามีหล่อน แคร์หล่อนมากกว่าแฟนเก่า นี่ก็แสดงให้เห็นแล้วว่า...
ชนนท์รักหล่อนมากกว่านังอัยยา!
- ผู้เขียน
