บทที่ 2 ฉันดีใจจริงๆ ที่เลิกกับคุณ 3
676 คำ
เธอปรายตามองน้องสาวจอมตลบตะแลงอย่างสะอิดสะเอียน แล้วสะบัดมือออก ถึงจะไม่เบา แต่ก็ไม่แรงถึงขั้นจะทำให้หล่อนกระเด็นโผเข้าไปในอ้อมอกของชนนท์ได้หรอก
ดูก็รู้ว่าเสแสร้งชัดๆ !
แต่ทำอย่างไรได้ล่ะ... คนกำลังหลง ก็ต้องมองว่าผู้หญิงท่าทางแอ๊บแบ๊วอย่างแพรวากำลังถูกพี่สาวใจยักษ์อย่างเธอรังแกเอา
“หยา! ทำไมคุณทำแบบนี้ เรื่องนี้ผมผิด คุณไม่พอใจก็มาลงที่ผมสิ ทำไมจะต้องทำร้ายแพรด้วย เขาเป็นน้องคุณนะ ทำไมคุณถึงใจคอโหดร้ายแบบนี้”
ทุกคำที่ปกป้องหล่อนล้วนสาดความขุ่นเคืองกลับมาที่เธอ เหมือนแส้ที่สะบัดลงบนตัวจนเนื้อแตกยับ เจ็บปวดจนใจสะท้าน ยิ่งเห็นแพรวาลอบยิ้มอย่างผู้ชนะพลางออดอ้อนมารยาอยู่ในอ้อมอกของชนนท์ ดวงตาของเธอยิ่งเหมือนมีไฟสุม เลือดในตัวเดือดพล่านจวนจะระเหย อัยยาเอียงหัวเพียงนิดแล้วเอ่ยกับเขาชัดถ้อยชัดคำ
“ชนนท์ ฉันดีใจจริงๆ ที่เลิกกับคุณได้”
ชายหนุ่มตกตะลึง ก่อนจะโมโหจนหน้าเขียวหน้าเหลือง กัดฟันถาม
“คุณว่าไงนะ”
อัยยาแบะปากยักไหล่ จงใจยั่วชนนท์ให้คลั่งตาย แล้วจึงกวาดตามองทุกคนที่อยู่ตรงนี้ ทุกคนที่มีส่วนทำร้ายเธอมากน้อยลดหลั่นกันไป ราวกับจะประทับความเจ็บปวดนี้เอาไว้ไม่ลืม
เมื่อมีโอกาส... สักวันเธอจะตอบแทนพวกเขาอย่างสาสม!
สายตาของหญิงสาวหยุดลงที่วิชาญผู้เป็นพ่อของชนนท์ สีหน้าของเขาต่างจากคนอื่นเล็กน้อย มีความเสียใจและเสียดายขณะที่มองเธอ วิชาญถอนหายใจและเอ่ยออกมาว่า
“หนูหยา เรื่องนี้ลูกชายของลุงเป็นฝ่ายผิดกับหนูก่อน ลุงคงไม่มีอะไรจะพูดนอกจากคำว่าขอโทษ ไหนๆ เรื่องมันก็เลยเถิดมาถึงขั้นนี้แล้ว เพื่อเป็นการชดเชยให้หนู หนูต้องการอะไรขอให้บอก ทางเราจะให้ตามที่หนูขอทุกอย่าง”
อัยยากระตุกยิ้มเย็น คนพวกนี้คิดว่าเงินจะช่วยแก้ปัญหาได้สินะ เอะอะก็โปรยเงินกลบความชั่วช้าของตัวเอง ลูกชายเขาทำให้เธอเจ็บ พ่อก็เลยคิดจะใช้เงินฟาดหัวเธอให้จบเรื่อง
ได้! เธอเองก็เสียใจไปแล้ว หลงเสียเวลาและเสียค่าโง่ไปกับผู้ชายเฮงซวยตั้งเจ็ดปี ถ้าอย่างนั้นก็ให้เขาชดใช้เธอสักหน่อยก็แล้วกัน
“สิบล้านสำหรับค่าเสียเวลาของหยา และอีกสิบล้าน บริจาคให้การกุศลในชื่อของหยา”
“ทำไมถึงไม่เก็บไว้ เอาไปบริจาคตั้งเยอะ”
ชนนท์เอ่ยถาม แม้จะยังโกรธอยู่มาก แต่ลึกๆ ในใจเขาก็ยังเป็นห่วงอัยยาและมีความรู้สึกผิดกับเธออยู่ไม่น้อย ถึงมีครอบครัว แต่เธอก็ดื้อรั้นไม่ยอมรับ เลือกจะใช้ชีวิตอยู่ข้างนอกด้วยตัวคนเดียว ถ้าเงินที่เธอต้องการสามารถไถ่บาปที่เขาก่อได้เพียงสักนิด เขาก็อยากจะให้เธอ อยากให้เธอมีชีวิตที่สุขสบายหลังจากเลิกกับเขาไปแล้ว
“ทำบุญเยอะหน่อย กุศลจะได้ส่งให้ไม่ต้องมาเจอคนเลวๆ อีกไงละ”
ทำตอบของอัยยาทำเอาชนนท์ รวมถึงทุกคนที่อยู่ตรงนั้นหน้าม้านไปตามๆ กัน โดยเฉพาะครอบครัวสรณ์สิริที่มองเธออย่างโกรธแค้น แทบจะเข้ามาบีบคอให้ตายคามือ
“ตกลงกันแล้ว ขอให้พูดคำไหนคำนั้นนะคะ”
เธอก้มหัวให้วิชาญอย่างสุภาพ แต่แสยะยิ้มให้ผู้ใหญ่ฝั่งบ้านสรณ์สิริ ตอกย้ำคำที่ประภาพูดว่าเธอเห็นพวกเขาเป็นแค่หัวหลักหัวตอ จากนั้นก็หันหลังเดินจากไปดุจนางพญา สายตาไม่ตกกระทบร่างของอดีตแฟนหนุ่มหมาดๆ เลยสักนิด ทั้งตัวคนมีแต่ความเย็นชาไม่ไยดี
ก็เหมือนความรักครั้งนี้ที่เธอตัดใจทิ้งอย่างไร้เยื่อใย!
- ผู้เขียน
