บทที่ 2 ฉันดีใจจริงๆ ที่เลิกกับคุณ 5
693 คำ
เธอรู้สึกว่าคำพูดของเขาไร้สาระมาก เธอยังไม่รู้เลยว่าไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจตั้งแต่ตอนไหน แล้วจะชดใช้ค่าเสียหายให้เขาได้อย่างไร
อัยยากลอกตาอย่างเบื่อหน่าย หางตาเหลือบเห็นผู้ชายอีกคนเดินตรงมาทางนี้อย่างรีบร้อน เส้นเลือดตรงขมับเต้นตุบๆ ไม่รู้วันนี้เป็นวันวิปโยคอะไรของเธอ ทำไมถึงได้ซวยซับซวยซ้อน ซวยแล้วซวยอีกแบบนี้นะ
“คุณอยากให้ฉันชดใช้อะไรก็ได้ แต่ไปคุยกันที่อื่น”
เธอกระซิบข้างหูลูกค้าหนุ่ม แล้วจับมือดึงเขาเดินออกไปทันที แต่ดูเหมือนคนข้างหลังจะไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ ชนนท์ตะโกนกร้าวขึ้นมาว่า
“หยา... เดี๋ยวก่อน!”
เธอได้ยินน้ำเสียงเกรี้ยวกราดของเขา แต่ไม่คิดจะหยุดขา ถ้าหยุดก็แปลว่าเธอกลัวเขาน่ะสิ อีกอย่างพวกเธอไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้ว และเธอก็ไม่อยากปวดหัวไปมากกว่านี้
“พอโดนจับได้ก็คิดจะหนีรึไง”
ได้ยินคำนี้อัยยาหันขวับทันที มือที่กำมือลูกค้าหนุ่มอยู่บีบแน่นอย่างลืมตัว ดวงตาลุกโชนจ้องมองชนนท์อย่างเดือดดาล เอ่ยถามเสียงลอดไรฟัน
“คุณพูดอะไร”
ชนนท์ยิ้มเยาะ มองเธออย่างดูถูก
“คุณหาว่าผมกับแพรเป็นคนไม่ดี แต่ตัวคุณเองก็ไวไฟใช่ย่อยเหมือนกันนี่ ผละจากผมไปไม่ทันไรก็ควงผู้ชายคนใหม่ซะแล้ว”
ภาพที่หญิงสาวกระซิบกระซาบข้างหูชายหนุ่มแปลกหน้า ท่าทางอี๋อ๋อเหมือนกำลังหยอกล้อกัน ทำให้ใจเขาลุกเป็นไฟ สุมความไม่พอใจเอาไว้เต็มเปี่ยม เขารึอุตส่าห์ตามอัยยาออกมาเพราะอยากจะคุยกันดีๆ อยากดูให้แน่ใจว่าเธอไม่เป็นไรจริงๆ อย่างไรก็เคยรักกันมากมาก่อน ตอนนี้ถึงจะเลิกกันไปแล้วก็น่าจะหลงเหลือความเป็นเพื่อนได้
แต่เขาคงคิดมากเกินไป นอกจากอัยยาจะสบายดีแล้ว ยังมีแก่ใจตกเบ็ดเหยื่อรายใหม่ได้อีกด้วย หนุ่มคนใหม่ของเธอหน้าตาท่าทางก็ดูดีมากทีเดียว ฝีมือของเธอนี่ยอดเยี่ยมอย่างที่เขาคาดไม่ถึงจริงๆ
ไหนล่ะคนที่บอกว่ารักเขามาก?
ถ้าอัยยารักเขาละก็ เธอควรซื่อสัตย์ต่อเขา มีเขาแค่คนเดียว ไม่ใช่โยนความรักที่มีต่อกันทิ้งไปง่ายๆ เหมือนมันไม่เคยมีค่า แล้วโผเข้าสู่อ้อมอกผู้ชายคนอื่นต่อหน้าต่อตาเขาแบบนี้
นี่ก็แสดงให้เห็นชัดๆ แล้วว่าเธอไม่เคยแคร์เขาเลย...
เขาไม่น่ารู้สึกผิดให้เสียเวลาจริงๆ !
“ชนนท์! ช่วยใช้สมองผุๆ ของคุณจำเอาไว้ด้วยว่าคุณกับฉันเลิกกันแล้ว ฉันจะควงกับใครก็ไม่ใช่เรื่องของคุณ ช่วยเอาเวลาที่มายุ่งเรื่องของฉันกลับไปดูแลแฟนคุณให้ดีๆ เถอะ แล้วก็อย่าเสนอหน้ามาให้ฉันเห็นอีก”
“ได้! ผมมันแส่หาเรื่องเอง ถือว่าผมโง่เองที่มองธาตุแท้ของคุณไม่ออก ตอนนี้ผมตาสว่างแล้ว คุณอยากจะทำอะไรก็เชิญ”
“รู้ตัวก็ดีแล้ว”
เธอเหยียดยิ้มทั้งที่ใจเจ็บ มองเขาราวกับสิ่งปฏิกูล มือที่กุมข้อมือใหญ่ของลูกค้าหนุ่มเปลี่ยนเป็นสอดประสานปลายนิ้วแนบแน่น ยิ้มหวานหยด จงใจอวดให้ชนนท์เห็นชัดๆ เต็มสองตา ในเมื่อเขาหาว่าเธอเป็นผู้หญิงใจง่ายที่เปลี่ยนผู้ชายเร็วยิ่งกว่าพลิกฝ่ามือ เธอก็จะทำให้เขาสมใจ
“ไปเถอะค่ะ”
เธอเอ่ยกับลูกค้าหนุ่มที่ยืนนิ่งเฉยด้วยสุ้มเสียงอ่อนหวาน จูงมือเขาก้าวเดินจากไปโดยไม่เหลียวมองอดีตคนรักแม้แต่หางตา
ชนนท์มองเสี้ยวหน้าสวยงามที่เผยรอยยิ้มเย้ยหยัน แล้วกำหมัดแน่น โกรธจนสีหน้ามืดครึ้ม คิดไม่ถึงเลยว่าอัยยาจะเย็นชาได้ถึงขนาดนี้
เย็น... จนทำให้เขาปวดใจอย่างบอกไม่ถูก!
หยา... นี่คุณตัดใจจากผมได้รวดเร็วแบบนี้เลยหรือ?
- ผู้เขียน
