ฟังเขาพล่ามมาตั้งเยอะ ถึงตอนนี้เธอเข้าใจจุดประสงค์ของเขาแล้ว อดไม่ได้ที่จะขำพรืดออกมา
“นี่คุณกำลังขอคืนดีกับฉันเหรอ?”
“ถ้าคุณต้องการ ผมก็พร้อม...”
ไม่รอให้ชนนท์พูดจบ เธอก็ขี้เกียจฟัง จึงเอ่ยขัดคอเขาว่า
“ยังไม่ต้องพูดถึงฉัน ถามคู่หมั้นคุณก่อนเถอะว่ายอมไหม”
“เรื่องของผมกับแพรเป็นแค่ความหลงผิดไปชั่วครั้งชั่วคราว”
“ชั่วครั้งชั่วคราวของคุณมันนานถึงสามปีเลยนะ”
ชนนท์ก้มหัวลงอย่างสำนึกผิด
“ผมยอมรับผิดทุกอย่าง คุณจะโกรธหรือต่อว่าผมยังไงก็ได้ แต่ผมอยากบอกให้คุณเข้าใจว่าผมเป็นแค่ผู้ชายธรรมดา จะทนกับการถูกยั่วยวนได้ยังไง แต่คนที่ผมรักไม่เคยเปลี่ยนแปลงก็คือคุณนะ...หยา”
รอยยิ้มของอัยยาเลือนหาย จู่ๆ ก็มีสีหน้าถมึงทึงน่ากลัวขึ้นมาแทนที่ เธอเอ่ยกับผู้ชายทุเรศตรงหน้าเสียงเยียบเย็น
“เก็บความรักโลเลหลายใจของคุณกลับไปให้แพรวาเถอะ ฉันรังเกียจ”
เจอเธอตอกหน้ากลับอย่างนี้ ชนนท์ก็หน้าแตกจนหมอไม่รับเย็บ จ
