เช้าวันต่อมาเซียวหยางก็พารุ่ยเผิงกับเสี่ยวซีเดินทางเข้าเมืองที่เรือนของตระกูลเซียวมีเกวียนวัวจึงนับว่าสะดวกมากนัก
เพียงหนึ่งก้านธูป (30นาที) พวกเขาก็เดินทางมาถึงเมืองกว่างตุง รุ่ยเผิงให้บิดาไปที่ร้านยาฟาฉง ครั้งที่แล้วเขาก็ขายกับที่ร้านนี้ นับว่าให้ราคายุติธรรมที่สุดแล้ว
“ไม่ทราบว่ามาซื้อยาหรือหาหมอขอรับ” เสี่ยวเอ้อเอ่ยถามเซียวหยางเมื่อเห็นเขาเดินเข้ามาในโรงหมอ
“มาขาย” รุ่ยเผิงเปิดห่อผ้าในตะกร้าด้านหลังของเสี่ยวซีให้เขาดู
“เชิญทางนี้ขอรับ” เสี่ยวเอ้อรีบพาทั้งสามคนเข้าไปในห้องรับรอง เมื่อนำชาและของว่างเข้ามาให้แล้วก็ไปแจ้งหมอฉงถึงเรื่องสมุนไพรที่พวกเขานำมาขาย
“ไหนๆ ข้าขอดูเสียหน่อย” หมอฉงเมื่อเปิดประตูเข้ามาก็เอ่ยสิ่งที่ต้องการทันที
รุ่ยเผิงพยักหน้าให้เสี่ยวซี ทั้งคู่คุยกันมาแล้วว่าจะนำขึ้นมาเพียงหัวเดียวก่อนฟังราคา
โสมอายุหลายร้อยปีถูกนำมาว่างตรงหน้าหมอฉง มืออันสั่นเทายื่นออกมาหยิบไ
