นางอดที่จะเย้ยหยันตนเองไม่ได้ เวลาเกือบปีที่ผ่านมา นางต้องทนรับอารมณ์และความรุนแรงยามร่วมรักกับเขา สิ่งที่เขาให้นางไม่ต่างจากเห็นนางเป็นเพียงคณิกาขายเรือนร่างเลยสักนิด
แต่สิ่งที่รั่วอินคิด ไม่ใช่สิ่งที่รุ่ยเผิงคิด เขาเพียงอยากจะชดใช้ให้นาง เมื่อจุดเริ่มต้นที่ทำให้นางต้องมาเป็นภรรยาลับของเขา เพราะจำนวนเงินหนึ่งแสนตำลึง เขาจึงคืนให้นางก็เท่านั้น
“เอาไปเก็บเถิด” รั่วอินเอ่ยขึ้นหลังจากที่นางเงียบไปนาน
“พ่อบ้านโจว ท่านช่วยไปดูท่านพ่อให้ข้าหน่อยเจ้าค่ะ ข้าอยากรู้ว่าจะขอเข้าพบได้หรือไม่” นางไม่รู้เลยว่าบิดาที่ถูกคุมขังจะมีสภาพเช่นไร
เมื่อถามรุ่ยเผิงเข้ามักจะบอกว่าบิดานางสุขสบายดี ไม่มีผู้ใดทำให้เขาลำบากแต่อย่างใด เท่าที่รุ่ยเผิงบอก นางรู้เพียงเท่านั้น
“ได้ขอรับ” พ่อบ้านโจวยกหีบออกไปทั้งยังไปสอบถามเรื่องของนายท่านโจวที่ศาลต้าฉีให้กับนางด้วย
พ่อบ้านโจวกลับมาพร้อมกับข่าวดี ทางศาลต้าฉียอมให้นาง
