เขากล่าวโดยไม่รอฟังคำอนุญาตหรือความเห็นใดๆ จากปากของผู้เป็นพ่อ ชายหนุ่มพาร่างสูงใหญ่เดินออกมาตามถนนโรยกรวดที่เชื่อมลานบ้านกับไร่องุ่น ทิ้งให้ผู้เป็นพ่อถอนหายใจแรงด้วยความอ่อนใจ มองดูการจากไปของลูกชายด้วยความรู้สึกไม่สบายใจนัก
“คงต้องให้เวลาคุณมาร์คัสบ้างนะคะ... ป้าเองก็รู้สึกว่ามันกะทันหันไปจริงๆ สำหรับเรื่องนี้”
ป้าศรีที่กำลังเดินเข้ามาพร้อมถ้วยกาแฟในมือ เอ่ยขึ้นเบาๆ อย่างเข้าใจความรู้สึกของคนเป็นนาย เมื่อก้าวเข้ามาทันได้ยินบทสนทนาตึงเครียดของสองพ่อลูกอย่างไม่ตั้งใจนัก
ท่ามกลางประกายแสงแดดยามเช้าที่ยังไม่ร้อนมากนัก มาร์คัสเลี้ยวไปยังแปลงกุหลาบที่ทอดแนวขนานไปตลอดความยาวของทางเดิน เลือกเด็ดเอาเฉพาะดอกสีขาว ตามคำบอกเล่าของป้าศรีว่า ‘กุหลาบขาว’ คือดอกไม้ซึ่งโซเฟียผู้เป็นมารดาโปรดปรานมากที่สุดในบรรดาดอกไม้หลายหลากที่มีอยู่บนโลกใบนี้
ที่ฟาร์มของเริงร
