บทที่ 13 ผิดพลาด
2041 คำ
บทที่ 13 ผิดพลาด
ฉันเดินโซซัดโซเซตามพี่ราฟมายังบริเวณด้านหลังของผับ ก่อนจะถึงห้องน้ำของร้าน ซึ่งบริเวณนี้มันทำให้เราคุยกันได้สะดวกขึ้นโดยไม่มีเสียงใด ๆ รบกวน
“เบลล์ เรากลับมาคบกันได้ไหม” จู่ ๆ พี่ราฟก็เปิดประเด็นเรื่องที่จะคุยกับฉันในรอบ 4 ปี
“ไม่คบค่ะ” ฉันปฎิเสธเสียงแข็ง เพราะตอนนั้นพี่เขาเป็นคนบอกเลิกกับฉันเอง เหตุผลก็คือเขาอยากไปเจออะไรที่ตื่นเต้นมากกว่านี้ คงเป็นเพราะฉันหวงเนื้อหวงตัว ให้จับแค่มือ ถึงไม่น่าตื่นเต้นสักเท่าไหร่
“งั้นพี่ขอจีบเราอีกครั้งได้ไหม” แววตาจ้องลึกมายังดวงตาของฉัน มันสื่อถึงความแน่วแน่และจริงจัง
“พี่ราฟตอนนั้นเบลล์คบพี่เพื่อผลประโยชน์เรื่องนี้พี่ก็รู้ดี แถมตอนนั้นเบลล์ยังเด็กไม่รู้ว่าความรักคืออะไร เบลล์คบกับพี่แค่อยากรู้ว่าการมีแฟนมันรู้สึกยังไง และเพื่อตำแหน่งควีนของโรงเรียนก็แค่นั้น” ฉันพูดยาวเหยียด หวังว่าพี่ราฟจะเข้าใจ ที่ฉันพูดตรง ๆ เนื่องจากขี้เกียจอธิบายอย่างอ้อม ๆ
“ถ้าอย่างนั้นพี่ขออะไรอย่างได้ไหม” พี่เข้ายังไม่ลดละ พยายามจะขอโอกาสจากฉัน
“อะไรคะ” ฉันเลิกคิ้วถาม รู้สึกร่างกายมันขยับได้ช้ากว่าปกติ
จู่ ๆ พี่ราฟเข้าก็หยิบเม็ดอะไรบางอย่างรูปร่างกลม ๆ ใส่ปาก จากนั้นโน้มตัวเข้ามาประกบริมฝีปากของฉันอย่างรวดเร็ว ด้วยร่างกายที่อ่อนเปลี้ยของฉันตอนนี้ไม่มีทางที่จะหลบพ้น ได้แต่ยกมือบางมาทุบอกแกร่งของพี่เขาแรง ๆ พร้อมกับส่งเสียงอู้อี้อยู่ในลำคอ ประท้วงในพี่ราฟหยุดการกระทำหยาบ ๆ แบบนี้
“อื้อ…!” ฉันเบือนใบหน้าหนี แต่ก็ถูกมือหนาล็อกเอาไว้ไม่ให้ขยับ พี่ราฟจูบหนักหน่วงขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งช่วงระยะเวลาหนึ่ง ฉันเริ่มหายใจไม่ทัน จึงเผยอปากขึ้นเพื่อหายใจ ในขณะเดียวกันพี่ราฟก็นำยาเม็ดนั้นเข้ามาในโพลงปากของฉัน จนเผลอกลืนมันลงไป
“อืม แค่นี้ก็พอแล้วแหละที่พี่จะขอ” พี่ราฟถอนริมฝีปากออกมา ยกยิ้มมุมปากด้วยความพึงพอใจ
เพี๊ยะ!
มือเรียวของฉันยกขึ้นมาตบใบหน้าหล่อ ๆ นั่นโดยอัตโนมัติ จนพี่ราฟหันไปอีกทางตามแรงของฝ่ามือ
“ทำแบบนี้ทำไม!!” ฉันพูดเสียงเข้ม จ้องเขม็งคนตรงหน้าด้วยความโกรธ
“เบลล์ต้องเป็นของพี่ พี่ไม่ได้อยากจะทำแบบนี้ พี่ขอโทษ…พี่ยังรักเบลล์นะ คืนนี้ไปกับพี่เถอะ” พี่ราฟพูดด้วยสีหน้าเชิงอ้อนวอน
“ไม่!! เบลล์จะกลับแล้ว” ฉันรีบปฏิเสธ เมื่อรับรู้ได้ถึงความไม่ชอบมาพากล อย่างที่คูเปอร์บอกเอาไว้เลย ผู้ชายไว้ใจไม่ได้
ในขณะฉันกำลังหมุนตัวจะเดินออกไป พี่ราฟกลับใช้มือหนาคว้าข้อมือของฉันเอาไว้ พร้อมกับออกแรงลากฉันไปด้วย ซึ่งตอนนี้ฉันไม่มีแรงขัดขืนใด ๆ แม้ในใจมันอยากจะหลุดพ้น ทว่าร่างกายมันกลับไม่เป็นดั่งใจ เนื่องจากแอลกอฮอลล์ที่ได้ดื่มเข้าไปเป็นจำนวนมาก มันเริ่มออกฤทธิ์แล้ว
“เบลล์…ไปกับพี่เถอะ เกิดอะไรขึ้นพี่จะรับผิดชอบเอง”
“ปล่อยเบลล์นะ!!!”ฉันร้องเสียงหลง ได้แต่ภาวนาว่าจะมีใครสักคนผ่านมาทางนี้ แล้วยื่นมือเข้ามาช่วยฉัน
เพียงชั่วพริบตา เหมือนคำขอของฉันนั้นเป็นจริง เหมือนสวรรค์เห็นใจฉันอยู่บ้าง มีผู้ชายขี่ม้าขาวปรี่เข้ามาชกใบหน้าของพี่ราฟ ข้างเดียวกับที่ฉันตบไปเมื่อครู่ จนเลือดกลบปาก
พี่ราฟค่อย ๆ หันมา แล้วใช้มือนิ้วโป้งเช็ดเลือดมุมปากด้านขวา ตวัดสายตาอันคมกริบจ้องเขม็งไปยัง ผู้ชายปริศนา ตอนนี้การมองเห็นของฉันมันเริ่มไม่ชัดเท่าไหร่นัก แต่เมื่อเพ่งมองอีกครั้ง กลับพบว่าชายคนนั้นคือคูเปอร์
“ผู้หญิงเขาไม่เล่นด้วย ไม่ควรบังครับนะครับ รุ่นพี่” เสียงเข้ม ลอดไรฟันของคูเปอร์ มันเยือกเย็นจนฉันเองรู้สึกเสียวสันหลังวาบอยู่หน่อย ๆ
“แล้วแกมายุ่งอะไรด้วยวะ ไอ้เวรนี่” พี่ราฟสบถอย่างหัวเสีย จากนั้นส่งหมัดหนัก ๆ ชกไปที่ใบหน้าของคูเปอร์เพื่อเอาคืน
ผลัวะ!!
ทางด้านฉันได้แต่ยืนไม่อยู่ พยายามพิงกำแพงเพื่อทรงตัว ดูผู้ชายต่อยกัน หากจะเข้าไปห้ามตอนนี้เผลอ ๆ อาจจะได้หมัดหนัก ๆ เสยเข้าใบหน้างาม ๆ ของฉันเข้า เดี๋ยวคงมีคนมาห้ามเองแหละ…
ผ่านไปไม่ถึง 1 นาที ก็มีชายชุดดำเข้ามาห้ามจริง ๆ โดยมีผู้ชายกล้ามใหญ่ ๆ จำนวนสองคน ลากคูเปอร์และพี่ราฟออกจากพื้นที่ แล้วสั่งห้ามไม่ให้เข้าผับ และมีฉันที่เดินโซซัดโซเซตามมาติด ๆ
ดูเหมือนว่าพี่ราฟเองก็ยอมจบแต่โดยดี ไม่ตามมาราวีฉันอีก ไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้เขากับคูเปอร์คุยอะไรกัน เพราะฉันไมได้ยิน ไม่คิดว่าการที่ฉันดื่มครั้งนี้ นอกจากจะทำให้ร่างกายเสียสมดุลแล้ว มันยังทำให้การได้ยินลดลงอีกด้วย
“เบลล์ขึ้นรถ!” เสียงเข้มกึ่งออกคำสั่งของคูเปอร์ มันทำให้ฉันไม่กล้าพูดอะไรออกมา ต้องอยู่เงียบ ๆ ไว้ แล้วยัดตัวเองขึ้นรถไป
จนกระทั่งถึงห้องนอนของคูเปอร์ ร่างกายของฉันมันเริ่มมีอาการแปลก ๆ ขึ้นมา ร้อนผิดปกติ จนต้องหอบหายใจถี่ เอื้อมมือไปหยิบรีโมทมาปรับอุณภูมิในห้องให้ลดลง
ในตอนนี้คูเปอร์เองก็ได้หายตัวเข้าห้องน้ำไป หลายสิบนาทีแล้ว ไม่มีท่าทีว่าจะออกมา ก่อนที่เขาจะเข้าไปนั้น มีอาการแปลก ๆ อยู่เช่นกัน ใบหน้าของเขาแดงก่ำ ผิดปกติ ตาปรือคล้ายกับฉันตอนนี้เลย อีกทั้งยังกำชับเอาไว้อีกว่า
“เบลล์ วันนี้อยู่ให้ห่างจากผม เป็นไปได้อย่าเข้าใกล้ผม ไม่งั้นคุณจะไม่ปลอดภัย…”
จังหวะในการพูดขาดเป็นห้วง ๆ เหมือนกำลังกัดฟันทนอะไรบางอย่าง ซึ่งฉันได้แต่ฟัง ไม่ได้ถามว่าเกิดอะไรขึ้น ตอนนี้ฉันเองไม่ต่างอะไรจากเขา เพราะความรู้สึกแปลกประหลาดอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนมันเริ่มก่อตัวขึ้น
มันร้อนจนแทบทนไม่ไหวอีกต่อไป….
เจ้าของใบหน้าสวยที่สติค่อย ๆ ลดลงไปเรื่อย ๆ กำลังพาร่างกายของตัวเองเข้าไปยังห้องน้ำ ซึ่งเธอเองได้ลืมคำสั่งของชายหนุ่มไปจนหมดสิ้น หญิงสาวคิดเพียงแค่ว่าจะทำอย่างไรให้ร่างกายเย็นลง
แอดด…
สองมือเล็กเปิดประตูเข้าไปยังห้องน้ำ เห็นคนตัวสูงกำลังแช่อยู่ในอ่างด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่า เธอไม่มีท่าทีตื่นตระหนกใด ๆ แถมยังใจกล้ามากกว่าปกติ เดินเข้าไปหาคูเปอร์ที่กำลังระงับสติอารมณ์ของตัวเองอยู่ เพราะก่อนหน้านี้เขาได้ดื่มเครื่องดื่มที่ผสมยาปลุกเซกส์เข้าไป ซึ่งคนตัวเล็กเองก็ไม่ต่างกัน เผลอกลืนเม็ดยาเสียสาวเข้าไปโดยไม่รู้ตัว
“คูเปอร์ เบลล์ร้อน…” เรียวปากสีหวานพูดพลางหย่อนขาหนึ่งข้างลงไปในอ่าง ในขณะเดียวกันชายหนุ่มหรี่ตามองคนตัวเล็กเพียงเล็กน้อย แล้วหลับตาลงเพราะเสื้อผ้าที่เธอใส่มันแหวกลึกจนเห็นขนาดของหน้าอกอย่างชัดเจน มันยิ่งปลุกอารมณ์ของเข้ามากขึ้นไปอีก
“เบลล์ออกไป!” คนตัวสูงขึ้นเสียงใส่คนตรงหน้าอีกครั้ง เพื่อให้เธอกลับเข้าห้องไป แต่มันกลับไม่เป็นผล มันยิ่งทำให้เธอก้าวขาอีกข้างลงอ่างแล้วนั่งลงทับบริเวณช่วงล่างของเขาพอดี
“ทำไมถึงไล่เบลล์จัง คูเปอร์รังเกียจเบลล์แล้วเหรอ” ดวงตาคู่สวยปรือตาขึ้นเล็กน้อย ใช้วงแขนเล็กโอบรัดต้นคอของชายหนุ่มเอาไว้ ก่อนจะใช้มือข้างหนึ่งไล้มาสัมผัสบริเวณมุมปากของชายหนุ่มเบา ๆ
“เจ็บไหม…” เธอถามเสียงหวาน ในขณะที่คูเปอร์หายใจหนักขึ้น แล้วเบือนหน้าไปอีกทาง พร้อมกับเค้นเสียงเตือนคนตัวเล็กอีกครั้งว่า
“เบลล์หากไม่ออกไปตอนนี้ ผมไม่รับประกันว่าจะทนไหว”
ทว่าหญิงสาวกลับไม่สนใจอะไร โน้มใบหน้าสวยเข้าไปใกล้ ๆ เจ้าของใบหน้าหล่อเหลา จากนั้นใช้ริมฝีปากจูบเบา ๆ บริเวณมุมปากที่มีเลือดหลงเหลืออยู่เล็กน้อย
“เบลล์ขอโทษนะ เบลล์ทำให้คูเปอร์เจ็บตัวอีกแล้ว….” เธอพูดพร้อมกับก้มหน้าด้วยความรู้สึกผิด
“เบลล์” คูเปอร์เรียกชื่อของเธออีกครั้ง และไม่สนใจเรื่องความถูกผิดอีกต่อไป เขาใช้มือหน้าเชยคางของคนตัวเล็กขึ้นมา จากนั้นใช้ริมฝีปากของตัวเองประกบริมฝีปากเล็กทันที
จูบหนักหน่วงไปยังร่างบาง คูเปอร์จูบคนตัวเล็กเนิ่นนาน จนเวลาผ่านไปหลายสิบนาที ความเป็นชายของเขามันได้ลุกเหิมเกริมขึ้น อีกทั้งบริเวณช่วงล่างมันทนไม่ไหว จนนรู้สึกปวดตุบ ๆ ดังนั้นเขาจึงถอนจูบอันดูดดื่มออกจากริมฝีปากเล็ก พร้อมกับมองไปยังใบหน้าของหญิงสาวที่กำลังแดงระเรื่ออยู่ ทั้งเธอและเขาต่างมีอารมณ์ร่วมกัน นั่นทำให้ความรู้สึกผิดมันหายไป
“เบลล์ผมขอถามอีกครั้ง หากผมทำมากกว่านี้ จะยอมไหม” คนตัวสูงพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า พร้อมกับใช้ริมฝีปากดูดเม้มไปที่ต้นคอของเธอ จนค่อย ๆ ปรากฏรอยแดงเป็นจ้ำ ๆ
“อ…อื้อ! ทะ…ทำอะไรน่ะ” เรียวปากสีหวานครางออกมาเบา ๆ และรู้สึกเจ็บเล็กน้อยที่บริเวณเมื่อครู่นี้ ทว่าความรู้สึกเจ็บมันได้หายไป เปลี่ยนเป็นความรู้สึกที่แปลกใหม่แทน อีกทั้งความรู้สึกร้อนรุ่มก่อนหน้านี้ มันค่อย ๆ หายไปเมื่อคนตรงหน้าได้สัมผัสตัวเธอ
“ผมถาม…” เขาถามอีกครั้งเพื่อยืนยันคำตอบ เพราะเขาเองก็ไม่อยากเอาเปรียบหรือฉวยโอกาสเธอ
ร่างเล็กที่ร้อนรุ่มแม้จะอยู่ในน้ำ ทว่ากลับไม่รู้สึกถึงความเย็นมีเพียงเขาสัมผัสเธอเท่านั้นถึงจะรู้สึกดีขึ้นบ้าง เรียวปากสีหวานเม้มปากเข้าหากันแน่น ก่อนจะพูดออกมาว่า “เบลล์….ยอม ช่วยเบลล์หน่อยได้ไหม”
สิ้นคำพูดของคนตัวเล็ก ไม่รอช้าชายหนุ่มรีบช้อนตัวของเธอขึ้นมาแล้วตรงดิ่งไปยังเตียงขนาดคิ้งไซส์ โดยจับเธอนั่งบนตัก ให้หญิงสาวหันหลังให้เขา ก่อนจะสอดใส่ความใหญ่โตเข้าไปในร่างเล็ก
ทันที่ความใหญ่โตสอดใส่เข้ามา เจ้าของใบหน้าสวยก็นิ่วหน้าด้วยความเจ็บ ราวกับว่าร่างกายมันจะฉีกออกจากกัน บริเวณหางตากลับมีน้ำตาไหลออกมาอย่างกลั้นไว้ไม่อยู่ จากนั้นเธอจึงใช้เล็บจิกต้นขาของคูเปอร์เอาไว้เพื่อบรรเทาความเจ็บ
“จ…เจ็บ!”
“ครั้งแรกเหรอ…” ชายหนุ่มเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ ไม่คิดว่าคนที่เคยมีแฟนอย่างเธอจะเก็บครั้งแรกเอาไว้ เพียงชั่วพริบตาเขาเองกลับทำลาความบริสุทธิ์ของเธอ เสียอย่างนั้น
“อ…อืม”
“ขอโทษนะ เดี๋ยวผมจะทำเบา ๆ” คูเปอร์พูดเสียงอ่อน ก่อนจะพลิกร่างเล็กให้นอนราบอยู่กับเตียง จากนั้นถอดชุดเดรสทิ้งไป พร้อมกับโน้มใบหน้ามาจูบซับน้ำตาของเธอเบา ๆ
เขาคิดเอาไว้แล้วว่าหลังจากนี้ระหว่างเขากับเธอ คงไม่มีสถานะเพื่อนอีกต่อไป…. แม้ว่าเรื่องนี้จะไม่ได้อยู่ในแผนการแก้แค้น แต่ก็ทำให้การแก้แค้นสำเร็จไปอีกหนึ่งก้าว
- ผู้เขียน
