รสชาติของการอกหัก “ไอ้เหี้ยเอ๊ย!” พลั่ก! ตุ้บ! คำตอบของอรรถกรทำให้ความอดทนของไตยวิทย์ขาดผึง พุ่งเข้าไปกำคอเสื้อและปล่อยหมัดใส่ใบหน้าหล่อเหลาอย่างไม่ออมแรง พร้อมพ่นคำสบถหยาบคายอีกหลายคำ “ไอ้เหี้ย! มึงรู้ทั้งรู้ว่าน้องกูรู้สึกยังไง แต่มึงก็ยังทำ” ตุ้บ! “ไอ้อรรถ! มึงมันเลว!” “เฮ้ย ๆ มึงมีเรื่องอะไรกันวะ ไอ้ต้นหยุด มึงหยุดเดี๋ยวนี้” นวพลเปิดประตูเข้ามาก่อนที่ไตรวิทย์จะได้ปล่อยหมัดที่สาม ผู้มาใหม่รีบพุ่งเข้ามาคว้าร่างสูงใหญ่ของเพื่อนให้แยกก่อนออกจากกัน “ไอ้ต้น มึงใจเย็น ๆ ก่อน มีอะไรก็ค่อย ๆ พูดค่อย ๆ จากันสิวะ” “เพื่อนมึงมันเหี้ย” ไตรวิทย์ยังอยู่ในอารมณ์เดือดดาล ในอกพลุ่งพล่านไปด้วยความโกรธ หากไม่ได้มีท่าทีจะพุ่งไปทำร้ายคนที่นั่งนิ่ง และยกมือขึ้นมาเช็ดเลือดที่ไหลซิบออกมาตรงมุมปากเหมือนอย่างก่อนหน้านี้แล้ว “เอ๊า พวกมึงก็เพื่อนกูทั้งสองคน” นวพลว่าพร้อมกับดั