บทที่ 12
พี่น้อง (ไม่) เหมือนเดิม
ชีวิตของพัชรีนาฎกลับเข้าร่องเข้ารอยอีกครั้ง เธอกลับมาโฟกัสที่เรื่องงาน จัดอันดับความสำคัญไว้เป็นสิ่งแรกโดยไม่นับรวมเรื่องครอบครัว เพราะเธอรู้ว่าไม่ว่าอย่างไรครอบครัวจะอยู่เคียงข้างเธอเสมอ ส่วนเรื่องความรักล่วงลงมาอยู่อันดับสุดท้ายเลย
ตอนแรกเธอแอบกังวลว่าบิดาจะกดดันเรื่องที่จะให้เธอเข้าไปช่วยงานที่บริษัท แต่พอได้เจอหน้าและได้นั่งรับประทานอาหารด้วยกัน ผู้เป็นพ่อกลับไม่เอ่ยถึงเรื่องงานที่บริษัทอย่างที่เธอกังวล นั่นอาจจะหมายความว่าท่านยอมให้เธอได้เดินในเส้นทางที่ตนเลือกเองแล้ว
ถือเป็นเรื่องที่ดี เพราะเธอต้องการชีวิตที่มีอิสระ
“ว่า ?” หญิงสาวเลิกคิ้วถามเมื่ออิดิเตอร์สาวเคาะประตูกระจกใสของห้องทำงาน และเปิดเข้ามา
“พี่อรรถของแกสั่งข้าวมาเลี้ยงทีมงานอีกแล้ว” ชุติมาวางถุงอาหารจากร้านอาหารชื่อดังลงบนโต๊ะทำงานของเพื่อน “ถุงนี้ของแก”
พัชรีนาฎมองถุงกระดาษตรงหน้า
