ระยะเวลาหลายเดือนแล้วที่ฉลามต้องมาทนลำบากและติดแหง็กอยู่ที่นี่ กิจวัตรประจำของนายแบบหนุ่มแถวหน้าของเมืองไทยคือการแหกขี้ตาตื่นตั้งแต่ฟ้าไม่สว่างเพื่อมายืนปั๊มน้ำอาบและนั่งเรือไปทำงานที่เกาะ ซึ่งวันนี้ก็ไม่ต่างกัน
แกร็ก! อืด! แกร็ก! อืด!
เสียงคันโยกดังลั่นพร้อมกับร่างสูงของฉลามยืนปาดเหงื่อมองน้ำสะอาดค่อยๆ ไหลออกมา สภาพของเขาที่เปลือยท่อนบนโชว์กล้ามหน้าท้องลอนสวยโดยท่อนล่างพันผ้าขาวม้าที่ลุงนายหัวมั่นให้ไว้อย่างหมิ่นเหม่
สภาพเหี้ยฉิบหาย...
“แม่งเอ๊ย! กล้ามแขนขึ้นยิ่งกว่าเข้าฟิตเนสอีก”
แกร็ก! อืด! แกร็ก! อืด!
“ไอ้น้ำเวรนี้ก็เหมือนกัน เมื่อไหร่จะเต็มสักทีวะ!”
ชายหนุ่มสบถออกมาด้วยความหัวเสีย ก่อนจะตักน้ำในถังขึ้นอาบอย่างจำใจ โชคดีที่เบื้องหน้ามีวิวชายทะเลและภาพพระอาทิตย์กำลังจะขึ้นโผล่พ้นขอบฟ้าช่วยจรรโลงใจให้เขาผ่อนคลายขึ้น
ใช่เวลาไม่ถึงสิบนาทีในการอาบน้ำ แปรงฟันและถูสบู่ ใบหน้าหล่อลอบถอ
