พราวมุกยืนยิ้มหวานส่งมอบให้ผู้ชายที่ตนแอบปลาบปลื้มหลังเห็นเขาเข้ามาช่วยยกของคนงาน ใบหน้าหล่อคมเข้มมีหยาดเหงื่อเกาะอยู่ล้วนสร้างความดุดันและเซ็กซี่ให้เจ้าตัวเป็นทวีคูณ ทว่าริมฝีปากต้องหุบรอยยิ้มลงแทบจะในทันทีเมื่อภาพตรงหน้าหายวับไปแล้วมีร่างสูงของนายแบบหนุ่มเข้ามายืนซ้อนทับแทน
“ของที่ลุงกำนันเขาสั่งเอาไว้พี่ยกไปใส่ในรถให้แล้วนะ”
“ขอบคุณค่ะพี่คิณ”
“ทีหลังโทรมาบอกก็ได้ เดี๋ยวค่อยให้เด็กมันไปส่งที่บ้าน”
“ไม่เป็นไรค่ะ มุกเกรงใจ”
“ไม่ต้องเกรงใจหรอก ลุงมั่นกับพ่อพี่ซื้อขายกันมานาน”
ฉลามและเพชรกล้ายืนกอดอกมองสองชายหญิงคุยกันอย่างสนิทสนม แถมหญิงสาวยังพูดจาคะขาสวมบทบาทเป็นผู้หญิงอ่อนหวานและใสซื่อได้อย่างแนบเนียน
“กลับกันได้หรือยัง”
เสียงราบเรียบของนายแบบหนุ่มเอ่ยถามพร้อมลอบหายใจออกมาด้วยความเบื่อหน่าย อยู่ๆ ก็รู้สึกไม่ถูกชะตากับไอ้ลูกชายเจ้าของโกดังแห่งนี้ขึ้นมาเสียอย่างนั้น
“เพชรกล้าจ้ะ เด
