พราวมุกเดินออกมาจากร้านอาหารชื่อดังของจังหวัดก็เจอคู่อริของบิดายืนดักรออยู่ด้านหน้า เพียงเห็นใบหน้าของคนที่เธอเกลียดเข้ากระดูกดำก็อดไม่ได้ที่จะเบ้ปากลอบมองบนใส่
“แหม วันนี้คงโชคดีที่เสี่ยเจอหนูมุก”
สายตาแทะโลมที่แสนน่ารังเกียจไล่มองตัวเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ไม่ได้สำเหนียกเลยสักนิดว่าหญิงสาวจะมีอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับลูกตัวเอง
ไอ้แก่ตัณหากลับ!
“เสี่ยได้ข่าวว่านายหัวมั่นกวาดซื้อเกาะเพิ่มหนิ”
“ข่าวไวจังเลยนะคะ ดมกลิ่นเก่งใช่ได้”
‘เสี่ยปราโมทย์’ ผู้มีอิทธิพลในท้องถิ่นต้องกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาหลังได้ยินหญิงสาวตรงหน้าตอบกลับด้วยวาจากระแทกแดกดัน นับว่าเชื้อไม่ทิ้งแถวเลยจริงๆ
เหมือนพ่อมันไม่มีผิด
“แหม น่าเสียดายมากเลยรู้ไหม อันที่จริงใครๆ ในที่นี้ก็รู้ว่าเกาะตรงนั้นเสี่ยอยากได้มานานแล้ว”
เดิมทีเกาะส่วนตัวแห่งนั้นมีนักธุรกิจหลายคนต่างพากันสนใจและอยากได้เป็นเจ้าของเพราะเป็นทำเลทองไม่ใช่
