ฉลามนั่งนิ่งเงียบอยู่บนเรือโดยไม่ยอมพูดยอมจากับใครทำเอาบุคคลที่มาด้วยกันต่างพากันลอบมองด้วยความสงสัย ใบหน้าหล่อถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะก้มมองที่ฝ่ามือตัวเอง
รอยแผลมากมายปรากฏขึ้นมาหลังจากนั่งทนแกะหอยมุกมาตลอดหลายชั่วโมง อีกทั้งยังรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งคิดก็ยิ่งเวทนาชีวิตของตัวเองที่ต้องมาอยู่ในสภาพแบบนี้
ใช้เวลาไม่นานสองหนุ่มอย่างวาโยและปลาทูก็พายเรือมาเทียบเข้ากับสะพานไม้ พราวมุกเป็นคนแรกที่ก้าวเดินออกจากเรือ หญิงสาวแอบใช้สายตาจ้องมองร่างสูงของนายแบบหนุ่มที่ในตอนนี้เอาแต่ทำหน้าเศร้าสลด
โหมดชีวิตดราม่าก็มา...
ฉลามเดินคอตกตามหญิงสาวไปที่บ้านของเธอ ทันทีที่ขายาวๆ ก้าวขึ้นบนบันไดก็ได้ยินประโยคเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงของป้าพิมล
“เป็นยังไงบ้างฉลาม ไปดูไข่มุกมาสนุกไหม”
สนุกกับผีน่ะสิ!
“สนุกครับ”
“ทำไมหน้าซีดแบบนั้นล่ะ ไม่สบายหรือเปล่า”
“ไม่มีอะไรหรอกครับ”
ชายหนุ่
