ใช้เวลาไม่นานก็เดินทางมาถึงงานประเพณีที่เต็มไปด้วยผู้คน เมื่อวัณณ์ฎาจอดรถเรียบร้อยลออกับเพื่อน ๆ ของเธอก็ลงจากรถ ส่วนวัณณ์ฎาก็ขับรถไปหาที่จอด แล้วตามเธอไปยังจุดเริ่มขบวนพาเหรด
หลังจากได้ที่จอดรถเรียบร้อยวัณณ์ฎาก็เดินไปหาลออที่ขบวน ขณะเดินจู่ ๆ โทรศัพท์ก็ดังขึ้น จึงล้วงมาดูเมื่อเห็นปืนโทรมาจึงกดรับ
“ว่า”
(มึงอยู่ไหน?)
“งานช้าง” วัณณ์ฎาเอ่ยตอบปืนพร้อมกับเดินเข้าไปในงาน
(กูว่าแล้วเห็นรถมึงขับผ่านไปเมื่อกี้ กูอยู่หน้าขบวนกับน้องกูและลออ)
“เออ เดี๋ยวกูรีบไป” พูดจบขายาว ๆ ก็รีบเดินไปยังหน้าขบวนแห่เช่นเดียวกับชาวบ้านคนอื่น ๆ ซึ่งใช้เวลาสักพักก็ฝ่าผู้คนไปยืนข้างหน้าขบวนได้ เมื่อเห็นลออยืนอยู่กับปืนและเพื่อน ๆ ของเธอ วัณณ์ฎาจึงรีบเข้าไปหา
“หนูไปขึ้นหลังช้างก่อนนะ”
“ถ่ายรูปกับพี่ก่อนได้ไหม”
“เร็ว ๆ นะ เดี๋ยวเขาว่า” ลออได้ยินเช่นนั้นก็รีบเอ่ยตอบกลับไปแม้จะไม่มีเวลาแล้ว แต่เธอก็อยากถ่ายรูปกับ
