ทางด้านวัณณ์ฎาหลังจากกลับถึงบ้านก็อาบน้ำให้สบายตัว เมื่อแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ก็เดินไปยังโต๊ะลิ้นชักจัดการเปิดออก แล้วหยิบกระดาษแผ่นสีน้ำตาลที่มีครุฑแดงอยู่ทุกใบออกมาพร้อมกับตลับสีแดงที่ไปแอบซื้อไว้ให้อีกคนมานั่งดูสิ่งที่อยู่ด้านในด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
ก่อนจะเอาออกมานั่งเช็ดถูทำความสะอาดด้วยความสุขล้นใจ…
วัณณ์ฎาใช้เวลาอยู่ในห้องนานสองนาน กระทั่งช่วงบ่ายก็กดโทรหาปืนพร้อมกับเดินลงไปข้างล่าง…
ทางด้านปืนขณะกำลังเอาต้มปลาที่ตั้งใจทำมาให้ย่าเทใส่จาน จู่ ๆ โทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อปุ๋ยก็ดัง มือหนาจึงวางปิ่นโตลงแล้วล้วงโทรศัพท์มาดูเบอร์ เมื่อเห็นวัณณ์ฎาโทรมาจึงจับมือถือแนบกับหูใช้ไหล่ดันไว้แล้วจัดการเทต้มปลาใส่จานให้ย่าต่อ ขณะริมฝีปากคุยกับเพื่อนที่อยู่ในสาย
“เออ”
(มึงว่างไหม?)
“ทำไม?”
(กูว่าจะทำว่าว มึงเอาอุปกรณ์มาให้กูหน่อย) ปืนถึงกับขมวดคิ้วกับคำพูดของวัณณ์ฎาขณะในหัวได้แต่คิด เพื่อนตนอา
