ช่วงเช้าของวันทางด้านกัปตันขณะกำลังจะไปทำงานกับมงคล ทว่าเมื่อวานได้ต้นหนาดมาเยอะจึงจะแวะเอามาให้วัณณ์ฎา หลังจากรถกระบะเลี้ยวเข้ามาภายในบ้าน ตาคมกริบก็มองขึ้นไปบนชั้นสอง ที่ดูเงียบสงัดคล้ายกับว่าไม่มีใครอยู่ ทั้งที่เมื่อวานเพื่อนบอกว่าไม่มีงานที่ไหน เห็นเช่นนั้นคิ้วหนาดกดำจึงขมวดมุ่น เพราะปกติวัณณ์ฎาจะตื่นเช้า เมื่อรถจอดสนิทกัปตันก็หันไปเอ่ยบอกมงคลที่นั่งอยู่เบาะคนขับ
“มึงไปยกต้นหนาดลงจากรถหน่อย”
“เอาไว้ตรงไหนครับอาจารย์”
“ข้างแคร่เดี๋ยวให้มันมายกไปเก็บเอง”
“ครับ” พูดจบมงคลลูกศิษย์ของกัปตันก็ลงจากรถ แล้วเดินไปเปิดท้ายรถกระบะจากนั้นก็ขนต้นหนาดราว ๆ ยี่สิบต้นลงจากรถ ส่วนกัปตันมองยังชั้นสองของบ้านวัณณ์ฎาอีกครั้ง จากนั้นก็ลงไปช่วยมงคลจะได้รีบไปทำงานต่อ
ขณะอาจารย์และลูกศิษย์สองคนกำลังช่วยกันขนต้นหนาดลงจากรถใกล้จะเสร็จ จู่ ๆ ก็ได้ยินคล้ายเสียงทุบผนังบ้าน ทั้งสองจึงหันไปมองทางต้นเสียงพร้อมกัน
