4 วันต่อมา
เวลาตี 5 ตรง หน้าอาคารจอดรถมหาวิทยาลัย
บรรยากาศยังมืดอยู่ แสงไฟถนนยังส่องจ้า แสงแรกของวันยังไม่ทันโผล่
แต่บริเวณลานจอดรถกลับเต็มไปด้วยเสียงพูดคุย คร่ำเคร่ง และตื่นเต้นของนักศึกษาวิศวะ ปี 1
ครืดด~
เสียงล้อกระเป๋าเดินทางลากไปตามพื้นดังไปทั่ว
เสื้อช็อปหลากสีของรุ่นพี่แต่ละสาขา
รวมถึงรุ่นน้องปี 1 ที่บางคนยังง่วง บางคนตื่นเต้นจนหน้าแดง
“ต่อแถว ๆ คนละคณะก็ไปอีกฝั่งนึง”
เสียงของรุ่นพี่คนหนึ่งตะโกนขึ้นอย่างมีพลัง มือถือแผ่นรายชื่อแน่น
“คนไหนยังไม่มีป้ายชื่อเดินมารับตรงนี้นะ เขียนแล้วคล้องคอไว้เลย ย้ำ! ห้ามทำหาย! รักษายิ่งชีพ!”
พิชา ยืนอยู่ด้านข้าง ใบหน้ายู่ยุ่ง มือหนึ่งถือกระเป๋าอีกมือกำมือถือแน่น
เสียงสัญญาณโทรออกเงียบงัน… ไม่มีคนรับ
“ยังไม่ตื่นเหรอเนี่ยยยย!!”
เธอพึมพำเสียงสูงแบบกลั้นอารมณ์ไม่ไหว
“โอ๊ยยย สายลมเอ้ยยยย รู้ว่าเป็นพวกนอนดึกตื่นสาย แต่ไม่คิดว่าจะมาสายขนาดนี้ไ
