ผมขับรถกลับมาที่บ้านอีกรอบนึงแต่บ้านกลับเงียบเชียบ เหมือนกับไม่มีคนอยู่ แต่บ้านของผมก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว ผมชอบความสงบเรียบร้อยถึงจะมีลูกน้องเยอะแต่ผมก็ให้อยู่กันอย่างเป็นระเบียบ ห้ามมาเดินเพ่นพ่านในบ้านถ้าผมไม่อนุญาตหรือมีงานอะไรห้ามเข้ามาเด็ดขาด ผมไม่ได้สนใจอะไรตรงนี้ผมมุ้งหน้าขึ้นไปบนห้องทันที แต่...กลับไม่เจอม่านมุก พบเพียงรอยน้ำหยดและรอยเท้าคนเต็มหน้าห้องน้ำ ผมรีบเดินออกมาด้านนอกทันที
"ม่านมุกหายไปไหน!!" ผมเดินเข้าไปถามแม่บ้านที่กำลังทำความสะอาดอยู่
"คุณม่านมุกอยู่โรงพยาบาลค่ะ" แม่บ้านเงยหน้าขึ้นมาตอบผม
"โรงพยาบาล?"
"ใช่ค่ะ พี่จันโทรมาบอกว่าคุณม่านมุกช็อคหมดสติตอนนี้รักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลrrrค่ะ"
"...." ผมรีบหันหลังเดินกลับมาที่รถและขับรถออกมาทันที
ผมเปิดโทรศัพท์ดูก็มีเบอร์ลูกน้องของผมโทรมาเป็นสิบๆสาย แต่ผมไม่ได้รับเพราะมัวแต่ประชุมและยุ่งกับการส่งของอยู่ ผมเหยียบคันเร่งจนมิดเท
