ภรรยารักของไตรภูมิ

19. ไม่จำเป็นต้องคุยผ่านคนอื่น

พรึ่บ~

"ไม่ได้กลับมาเหรอ..." เสียงใสเอ่ยถาม เมื่อถึงเวลาของนาฬิกาปลุกทำงาน แต่เธอตื่นลืมตามาก็ไม่เจอคนที่บอกว่าจะมานอนด้วย รอบตัวก็ว่างเปล่าไม่มีร่องรอยว่าใครมายุ่งเลยสักนิด

ใจดวงน้อยมันเกิดวูบไหวแบบเสียศูนย์ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี เมื่อความสัมพันธ์มันชัดเจนตั้งแต่เริ่มต้น ว่าทั้งคู่ไม่มีสิทธิ์ยุ่งเกี่ยวอะไรกันนอกจากแค่เรื่องผลประโยชน์เท่านั้น ก็ควรต้องปล่อยวางแสร้งมองผ่านไปได้บ้าง

ร่างอรชรเลยลุกขึ้นจากที่นอนมาจัดการตัวเองในห้องน้ำ เธอพบว่าเรือนร่างกลับมาปกติทั้งหมดแล้ว ไม่รู้สึกปวดหน่วงในท้องน้อยและเจ็บแสบบริเวณกลีบกลางกายสาว ไม่ว่าจะพยามขยับทุกส่วนก็ไม่รู้สึกอะไรจริงๆ

เธอเลยรีบอาบน้ำแล้วเลือกเสื้อผ้าใส่อย่างเช่นทุกวัน ไม่ลืมจะแต่งแต้มสีสันบนใบหน้าสวยพอเล็กน้อย

"พี่ณิมากินข้าวกันเร็ว วันนี้คะแนนเกรดณดาออกแล้วนะ เดี๋ยวจะเอาไปโชว์คุณพ่อตอนเย็นด้วย" ฝ่ายน้องสาวรีบเอ่ยเรียกเสียงสดใส เมื่อเห็นพี่สาวกำลังบันไดบ้านมา

"อย่าลืมเอามาโชว์พี่ด้วยนะ อยากรู้จังว่าจะเรียนเก่งเท่าพี่ไหมน่ะ" เสียงใสเอ่ย นึกเอ็นดูในความขยันเรียนของน้องสาว ถึงจะไม่ไปเรียนต่อต่างประเทศเช่นเดียวกัน แต่ณดาก็ได้คะแนนหลักและเกียรตินิยมไว้รอแล้ว

"ของมันแน่อยู่แล้วนะณิ ว่าแต่อย่าลืมมีของขวัญให้น้องด้วยนะ"

"ต้องมีอยู่แล้วแหละ ว่าแต่อย่าเอาแพงนะช่วงนี้เงินเดือนพี่ยังไม่ออก" ณิชาพูดติดตลก เรียกเสียงหัวเราะของน้องสาวท่ามกลางอาหารมื้อเช้า จะเป็นพวกข้าวต้มง่ายๆ กับข้าวอีกไม่กี่อย่าง

"ระดับผู้บริหารเชียวนะได้แค่แค่เงินเดือนเองเหรอ เป็นณดาหน่อยไม่ได้...ทุบงบบริษัทไปแล้ว" คนบอกก็พูดเรียกเสียงหัวเราะเช่นกัน ยังทำท่าทางประกอบให้พี่สาวปล่อยเสียงฮาไม่หยุด

"ขืนทำอย่างนั้นได้เจ๊งพอดี แต่เดี๋ยวพี่จะวางแผนให้ณดาไปช่วยงานหลังเรียนจบเลยดี ค่อยๆ พัฒนาฝีมือจะได้ไม่มีคนมาว่าทีหลัง"

"ณดาตามใจพี่ณิเลย คิดยังไงณดาทำได้หมดแหละ ดีซะอีกจะได้ให้คุณพ่อคุณแม่วางมือไปบ้าง"

"น่ารักจังเลยน้องพี่เนี้ย" มือบางยื่นไปขยี้หัวน้องสาวสุดที่รัก จนมื้ออาหารเช้าจบลงเธอเลยเดินทางไปที่บริษัทด้วยรถยนต์ของตัวเอง

"คุณณิชา..วันนี้คุณกรยุทธนำของฝากมาให้ค่ะ ตอนนี้รออยู่ในห้องรับรองแทนนะคะ" เลขาสาวรีบเข้ามารายงาน

"พอจะรู้ไหมคะว่ามาเรื่องอะไร?" ครั้งก่อนเธอก็เสียความรู้สึกไม่น้อย เลยไม่จะเจอหน้าสักเท่าไหร่แล้ว หากจะให้มองลูกค้าคนสำคัญนี้เหมือนเดิมก็ไม่ไหว

"เห็นว่าเอาเอกสารมาส่งด้วยตัวเองนะคะ น่าจะมาแทนคุณชรินทรทิพย์ค่ะ"

"ได้ งั้นเตรียมของว่างไปเสิร์ฟด้วยนะคะ"

"ได้ค่ะคุณณิชา"

"สวัสดีค่ะคุณกรยุทธ" เสียงหวานเอ่ยทักทายก่อน เธอเดินเข้ามาในห้องรับรอง เห็นท่าทางที่กรยุทธเหยียดสองขาพาดบนเก้าอี้ แต่ก็เป็นแค่เสี้ยวนาทีเดียว

"สวัสดีครับคุณณิชา วันนี้ผมนำของฝากจากเบลเยี่ยมมาให้ครับ" คนบอกรีบโชว์ให้เห็นถุงของฝากยี่ห้อนอกเต็มไปหมด

"ขอบคุณนะคะแต่ทีหลังไม่ต้องก็ได้ค่ะ ณิเกรงใจมากๆ "

"ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ ที่บ้านผมบินไปกลับเป็นว่าเล่น ไว้ถ้ามีของมาฝากอีกรบกวนคุณณิชาจะไม่รังเกียจนะครับ"

"คุณกรยุทธเป็นลูกค้าบริษัทณิจะรังเกียจไม่ได้หรอกค่ะ ว่าแต่คุณชรินทร์ทิพย์ไม่มาด้วยเหรอคะ" ร่างอรชรนั่งลงบนโซฟาตัวตรงข้ามกับอีกฝ่าย ไม่ลืมจะผ้าพันคอที่ติดมาด้วยคลุมหน้าขาขาวไว้

"วันนี้ท่านมีออกงานกับเพื่อนร่วมรุ่นน่ะครับ ผมเลยต้องเคลียร์งานแทน"

"อ้อ..คงจะเหนื่อยแย่เลยนะคะ ได้ข่าวว่าบริษัทคุณกรยุทธตีเข้าตลาดหุ้นได้อีกแล้ว"

"นิดหน่อยน่ะครับ แต่ถ้าคุณณิชาอยากตามไปด้วยก็ได้นะครับ ผมยินดีที่มาสอนบ่อยๆ " ชายหนุ่มเผยยิ้มกว้างแสดงออกทางความรู้สึกชัดเจน ว่าเขาชอบพอในตัวของณิชามากๆ ยิ่งเธอเป็นนักธุรกิจรุ่นใหม่ไฟแรงมีชื่อเสียงบ้างแล้ว

"อย่าดีกว่าค่ะ แค่นี้ณิก็จะทำไม่ไหวแล้ว ว่าแต่เอกสารนั้นณิตรวจให้หมดแล้วนะคะ ถือว่าเป็นอันสมบูรณ์แล้วค่ะ" พอมีเลขาสาวเข้ามา มือบางเลยควักมือเรียกให้มายืนช่วยใกล้ๆ กันคนตรงข้ามคาดหวังในสิ่งที่เธอไม่ได้ต้องการ

"อ่อครับ ถ้ามันไม่ปัญหาอะไรก็ดีนะครับ พวกเราจะได้ร่วมงานกันบ่อยๆ" ชายหนุ่มยื่นมาหวังจับกระชับความสัมพันธ์ทางธุรกิจซึ่งหมายถึงเรื่องอื่นๆ ด้วย

"ขอโทษนะคะ..มีลูกค้าขอคุยสายกับคุณณิชานะคะ เห็นว่าช่วงบ่ายนี้มีปัญหานิดหน่อยค่ะ" กอหญ้าแสร้งกระซิบบอกเจ้านายสาว เธอเจอเรื่องแบบนี้จนคุ้นชินไปเสียแล้ว ที่มักจะนักธุรกิจหนุ่มแวะมาแจกขนมจีบเจ้านายคนสวย

"งั้นณิต้องขอโทษคุณกรยุทธด้วยนะคะที่ต้องเสียมารยาทไปเคลียร์งานด่วน แต่ถ้ามีอะไรสงสัยถามคุณกอหญ้าได้บเลยนะคะ มือขวาของณิเองค่ะ" ร่างอรชรเตรียมจะลุกขึ้นยืน

"ผมเองคงต้องกลับแล้วเหมือนกันล่ะครับ ยังไงก็ไว้เจอกันอีกครั้งนะครับ"

"ค่ะ" ร่างอรชรก้มคำนับไม่ให้เสียมารยาทเล็กน้อย ถึงจะหันไปส่งซิกให้เลขาสาวช่วยไปส่งแขก ส่วนเธอก็เดินกลับมายังห้องประจำตำแหน่ง

ติ่ง~ มือบางรีบนำโทรศัพท์มือถือขึ้น พบว่าเป็นข้อความรูปภาพ คือไตรภูมินอนหลับอยู่ที่สำนักงานของเขา แต่หมายเลขที่ส่งมามันช่างไม่คุ้นตาเลย แล้วทำไมถึงไปสนิทอยู่ใกล้กับว่าที่เจ้าบ่าวของเธอได้

~ใครน่ะ?~ เกิดความสงสัยเธอเลยกดเชื่อมต่อกับหมายเลขดังกล่าว พบว่าเป็นผู้หญิงคนนั้นที่เธอสงสัยว่าคือคนรักของไตรภูมิจริงๆ

~ต้องการอะไรคะ~ เธอตัดสินใจพิมพ์ข้อความถามไปตรงๆ

~ไม่มีอะไรหรอกค่ะ พอดีพี่จะบอกว่าไตรอยู่กับพี่ทั้งคืนเลยนะ ณิจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง~

"......" ให้ตายสิ! เธอกำลังรู้สึกเหมือนโดนเมียน้อยในละครราวีเลย แต่มันติดตรงที่ว่าเธอและไตรภูมิไม่ได้รักกัน ส่วนเขารักใครนั้นดันเป็นเธอที่รู้ความหมาย

~พี่ดูแลไตรอย่างดีเลยนะ เห็นไหมว่าเขาสบายใจกับสบายตัวมากๆ จนหลับไปเลย~

"เพื่ออะไรเนี้ย?" มือบางเลือกจะวางโทรศัพท์ลง หยุดความสนใจไว้ชั่วคราวก่อน เพื่อปรับความคิดและอารมณ์ใหม่ แค่สถานการณ์ช่วงนี้มันก็ย่ำแย่สำหรับเธอมากพอแล้ว ทำไมต้องมีเรื่องน่าอึดอัดพวกนี้มาอีก

แต่เสียงข้อความก็ยังแจ้งเตือนไม่หยุด กระตุ้นอารมณ์ในกายสาวให้ชวนหงุดหงิดขึ้นมา

~ขอโทษนะคะ ยังไงว่าที่เจ้าบ่าวของณิก็ต้องกลับบ้านอยู่แล้ว เรื่องแค่นี้เดี๋ยวณิคุยกับพี่ไตรเองได้ค่ะ ไม่จำเป็นต้องคุยผ่าน 'คนอื่น'~

....................