20. มาทำไม
1293 คำ
กึ่ก~
"จะเอาจริงๆ เหรอณิ แต่ถ้าเรายอมผู้หญิงคนนั้นต้องคิดว่าเรากลัวน่ะสิ" ร่างอรชรเบรกรถหยุดกระทันหัน เมื่อมาถึงหน้าสำนักงานใหญ่ที่สามีทำงาน
แต่ในหัวสมองของเธอก็เกิดความคิดหลายอย่าง ว่าสิ่งที่ทำอยู่ตอนนี้มันเพื่ออะไรกัน แค่จะเอาชนะไม่อยากเสียหน้า หรืออยากมาเห็นกับตาว่าเจ้าที่บ่าวจะเป็นยังไง
"แล้วถ้าเราเดินเข้าไปล่ะ..พี่ไตรด่าขึ้นมาจะทำไงล่ะณิ?" มือบางหยุดชะงักตอนจะจับกระเป๋ามาสะพายคล้องใส่ไหล่มนสวย เธอเลือกจะเปลี่ยนมาใส่ชุดเดรสกระโปรงยาวแหวกข้าง แขนตุ๊กตาเว้าช่วงอกลึกโชว์เนินอกสวย มีเพียงสร้อยจี้เพชรเล็กๆ ขับผิวขาวผ่อง
"มาถึงขนาดนี้แล้วเนี้ย..เป็นไงเป็นกันเถอะ" ร่างอรชรรวบรวมความมั่นใจ สูดลมหายใจเข้าปอดเล็กเฮือกใหญ่ ก่อนจะก้าวรองเท้าส้นสูงลิ่วลงจากรถยนต์คันหรู มุ่งเดินเข้าภายในสำนักงานมุ่งมายังทางตำแหน่งโต๊ะเลขาของไตรภูมิ
"สวัสดีค่ะคุณณิชา ได้แจ้งคุณไตรภูมิไว้ไหมคะ?"
"ณิยังไม่ได้แจ้งค่ะ แต่พี่ไตรติดงานอะไรอยู่ไหมคะ?" ใจดวงเล็กมันฟ่อขึ้นมา เมื่อคำถามของเลขาสาวที่ทำเหมือนว่าเธอไม่มีสิทธิ์พิเศษอะไรกับว่าที่เจ้าบ่าว
"วันนี้ไม่มีงานสำคัญแล้วนะคะ คุณไตรอยู่เคลียร์งานด่วนเมื่อคืนทั้งหมดแล้วค่ะ"
"ทั้งคืนเลยเหรอคะที่อยู่ที่นี่" เสียงหวานถามต่อ
"ค่ะ พอดีเมื่อวานมีเคสคดีนึงมีปัญหาด่วน คุณไตรภูมิเลยเรียกมาเคลียร์ยกทีมค่ะ" เลขาสาวยังอธิบายต่อ
"งั้นณิไม่รบกวนเขาก็ได้ค่ะ...ค่อยมาหาใหม่" จะเข้าไปตอนนี้ก็เริ่มไม่กล้า กลัวว่าไตรภูมิจะทำงานหนักแล้วเธอยังมาสร้างความวุ่นวายอีก ขืนเป็นยังไงเท่ากับว่าที่เขาเคยบ่น ว่าเธอชอบสร้างปัญหาก็ไม่เกินจริง
"แต่ว่าคุณณิชาเข้าไปได้นะคะ เดี๋ยวณัฐฐาพาไปค่ะ"
"คะ?" หน้าสวยรีบหันขวับ เธอกำลังจะก้าวเท้าเดินกลับออกไปแล้ว
"ยังไงคุณณิชาก็เป็นว่าที่ภรรยาของคุณไตรนะคะ ยังไงต้องเข้าไปได้อยู่แล้วค่ะ เชิญทางนี้เลยนะคะ" คนบอกรีบเดินนำทางไปยังห้องเจ้านาย ก่อนจะเคาะประตูส่งสัญญาณเรียกสองสามที ถึงจะหันมาพยักหน้าให้ณิชาเดินห้องเข้าได้
"ขอบคุณนะคะ" ร่างอรชรก้มคำนับทางเลขาสาวเล็กน้อย แล้วเดินเข้าไปในห้องว่าที่เจ้าบ่าวในอีกไม่กี่วัน พบว่าเขาเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ไม่ใช่ตัวเมื่อวาน แต่ใบหน้าหล่อมองลงเล็กน้อยคงเป็นเพราะว่าอดนอนเกินหลายชั่วโมง
"มาทำไม?"
"คะคือว่าณิ" เสียงหวานเอ่ยไม่ออก ตอนที่หันไปเห็นผู้หญิงคนนั้นนั่งอยู่ตรงโซฟา มันยิ่งเพิ่มความมั่นใจเข้าไปอีก ว่าเธอเข้าใจในบางเรื่องถูกต้องมากๆ แล้ว
"มีอะไรหรือเปล่าคะ พอดีพี่กำลังคุยงานกับไตรอยู่เลย" อลิซพูด เหยียดยิ้มน้อยๆ ทักทาย
"คือณิเห็นว่าพี่ไตรไม่ได้กลับบ้านเลยจะแวะมาหาค่ะ" สองมือบางประสานอยู่ตรงหน้าท้องรายอย่างประหม่า กลัวว่าคนตัวสูงจะเอ่ยไล่ขึ้นมา ถ้าเป็นอย่างนั้นคงจะน่าอายมากๆ
"พี่ลืมโทรบอก"
"อ้อค่ะ แต่ณิไม่รบกวนดีกว่าไว้เลิกงานแล้วณิค่อยแวะมาหาใหม่" เรียวปากบางฉีกยิ้มเล็กน้อย รีบไปจากตรงนี้ดีกว่าโดนอีกฝ่ายไล่
"เดี๋ยวก่อนสิ วันนี้ไม่ไปทำงานหรือไง?" ร่างสูงลุกจากเก้าอี้ประจำตำแหน่งของเขา ตรงมาหายังร่างอรชรที่แต่งตัวไม่เหมือนเวลาเธอไปบริษัท
"ณิไปเคลียร์งานมาแล้ว ว่าจะแวะไปทำธุระต่อ"
"ที่ไหน?" คิ้วหนาขมวดถาม
"ร้านที่ณิบอกเมื่อวาน..ณิไปคนเดียวก็ได้ เดี๋ยวจะรบกวนเวลาทำงานพี่ไตรเปล่าๆ " เรียวปากบางกลั้นเม้นเป็นเส้นตรง ตอนที่เห็นอลิซนั่งเหยียดขายาวโชว์ความเซ็กซี่ ไหนจะคอเสื้อเว้าลึกจนหน้าอกจะล้นทะลัก
"แน่ใจว่าไปคนเดียวได้" สายตาคมเพ่งจ้องเข้าในดวงตาคู่สวย
"งานไตรยังอีกเยอะเลยนะคะ อลิซว่าเรามาคุยงานกันก่อนดีไหม?"
"ณิน่าจะไปคนเดียวไม่ได้แล้วค่ะ รอพี่ไตรทำงานเสร็จก่อนก็ได้ ถ้าณิรบกวนเดี๋ยวไปนั่งรอข้างนอกได้ค่ะ" ณิชาเปลี่ยนใจบอกรวดเร็ว มองทางผู้หญิงคนนั้นที่จงใจแสดงออกว่าต้องการสิ่งใด
"งั้นก็แล้วแต่" เสียงเข้มบอกราบเรียบ ก่อนจะก้าวเท้าเดินไปที่โซฟาตัวตรงข้ามกับอลิซ
"นี่เหรอว่าที่เจ้าสาวของไตร ยังดูเด็กอยู่เลยนะ"
"อืม" เสี้ยวหน้าคมเอียงสั่งให้ร่างอรชรไปนั่งตรงเก้าอี้ที่โต๊ะทำงานของเขาแทน
"อายุน้อยกว่าตั้งเจ็ดปี..มันต่างวัยกันมากเลยนะไตร จะเข้าใจกันน่ะเหรอถ้าต้องแต่งงานไปแล้ว" อลิซยังพูดต่อ เหมือนว่ากดดันให้ร่างอรชรนั่งซึมในความคิดเพียงลำพัง
"ไม่ได้สนใจ"
"ก็อย่างว่าแหละเนอะ ไตรไม่เคยสนใจใครนอกจากเราอยู่แล้ว..แต่ยังไงอลิซก็ยินดีล่วงหน้าเลยนะ ไว้จะเคลียร์ทุกอย่างให้ว่างเพื่องานสำคัญนี้เลย"
"พี่ไตรคะ...ดื่มน้ำหน่อยไหม เมื่อคืนเห็นว่าไม่ได้นอนใช่ไหมคะ น่าจะดื่มน้ำเยอะๆ จะได้สดชื่นขึ้นบ้าง" เสียงหวานเอ่ยขึ้นทำลายบรรยากาศของคนสองคนด้านหลัง ก่อนจะลุกนำขวดน้ำดื่มเทรินใส่ในแก้วไปให้ว่าที่เจ้าบ่าว
"แต่พี่ก็ดูแลให้ดีทั้งคืนเลยนะ พี่ว่าณิไม่ต้องห่วงไตรนักหรอก" ฝ่ายคนบอกมองมาอย่างหมั่นไส้ แต่เธอก็เชื่อว่าอดีตคนรักย่อมไม่สนใจเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว
"ณิเป็นห่วงสามีตัวเองไม่แปลกหรอกนะคะ พอดีวันนี้เราจะไปลองแหวนหมั้นด้วยกันน่ะคะ ว่าจะหมั่นเช้าแต่งเย็นเลย ถ้าสะดวกไปก็เรียนเชิญนะคะ"
ร่างอรชรเดินมาหยุดอยู่ใกล้ร่างสูง หรี่ตากลมคู่สวยจ้องใบหน้าหล่อเหลา ก่อนจะยกแก้วน้ำจ่อใส่ปากหยักให้อย่างไม่รออีกฝ่ายอนุญาต
"แน่นอนว่าพี่ต้องไปแสดงความยินดีด้วย"
"ค่ะ ไว้เจอกันวันแต่งงานของคณะกับพี่ไตรนะคะ" เรียวปากบางฉีกยิ้มประหนึ่งผู้ชนะ เธอไม่เคยร้ายใส่มาก่อนทำไมถึงรู้สึกไม่ถูกชะตากับผู้หญิงคนนี้เสียเลย
"เดี๋ยวพี่จะรีบเคลียร์งาน"
"ได้ยินหรือเปล่าจ๊ะณิชา เรื่องของผู้ใหญ่ระหว่างพี่กับไตรน่ะ" อลิซเน้นบอกชัดเจน นำเอกสารเอื้อมมาวางบนตักแกร่ง
"อ้าวตรีโทรมาพอดีเลยค่ะ งั้นณิออกไป..."
หมับ! มือหนารั้งข้อมือเล็กเอาไว้รวดเร็ว ยังไม่ทันที่ร่างอรชรจะเบี่ยงตัวหนีไปไหน
"ไปนั่งตรงนู้นต่อ" เสียงเข้มบอกราบเรียบ หากฟังดีๆ มันก็คือคำสั่งชัดเจน
"ก็ได้..ณิไปนั่งตรงนู้นก่อนนะคะ" เธอไม่ลืมจะหันมาส่งยิ้มหวานๆ อีกครั้งทางอลิซ ที่ตอนนี้คงจะรู้สึกแพ้แต่ไม่ยอมรับ
ร่างอรชรเลยเดินวนกลับมายังโต๊ะทำงาน นำแก้วน้ำดื่มไปเก็บใส่ถาด ยังเห็นถาดอาหารถูกครอบไว้ไม่มีการรับประทาน
ณิชาถึงจะมานั่งบนเก้าอี้ตัวเดิม ทั้งที่ในโทรศัพท์มือถือไม่ได้มีเสียงเรียกเข้าของใครเลยสักคน
..........................................
- ผู้เขียน
