“แน่สิ ว่าแต่ทำไมวันนี้มาหาเจษเช้าจัง？”
“เช้าที่ไหน สายแล้วนะไม่ดูเวลาหรอ？”
เจษยิ้มบางๆก่อนจะดันแพรวมาที่เตียงนอน ที่อยู่ห่างจากตู้เสื้อผ้าที่หนูยิ้มกำลังซ่อนอยู่
“ขอโทษ แล้วมาหาเจษมีอะไรรึเปล่า？”
“เจษไม่อ่านหละแพรวไลน์มาตั้งแต่เมื่อคืน เราใกล้จะเรียนจบแล้ว เราแต่งงานกันหลังเรียนจบดีมั้ย？”
“มันไม่เร็วไปหน่อยหรอ？”
“ไม่เร็วหรอก เราคบกันมาตั้งนาน เรียนจบก็แต่งเลยไม่ดีหรอ หรือว่าเจษมีคนอื่นแล้ว”
เจษชะงักไปนิดนึง
“เปล่า เจษแค่คิดว่าเรายังเด็กอยู่ ถ้าแต่งงานกันเจษก็อยากจะมีลูกเลย แพรวพร้อมจะเลี้ยงลูกรึเปล่าหละ？ไม่อยากใช้ชีวิตวัยรุ่นก่อนหรอ？”
ก่อนเขาจะพาแพรวเดินออกไปห้องนั่งเล่น ปล่อยให้หนูยิ้มนั่งในตู้แทบหายใจไม่ออก ไม่ใช่เพราะขาดอากาศหายใจ แต่เพราะเจษกำลังแต่งงาน เจษเกลี้ยกล่อมแพรวอยู่นานจนเธอยอมกลับ เจษเดินเข้ามาในห้องนอนด้วยสีหน้านิ่งเรียบ
“พอใจนายแล้วใช่มั้ย？ ทีนี้ปล่อยฉันไปได้รึย
