“แม่ขอโทษนะลูก…แม่ไม่มีทางเลือกจริงๆ”
เธอได้แต่คิดในใจเสียงสะอื้นเบาๆ เธอรู้ดีว่าการโกหกครั้งนี้ทำให้เธอแทบจนมุม และสักวันหนึ่งความจริงก็ต้องถูกเปิดเผย ไม่ว่าจะเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม
ช่วงเย็นวันถัดมา เสียงเครื่องยนต์ของเจษดังขึ้นหน้าตึกเรียน ร่างสูงในชุดนักศึกษาที่ปลดกระดุมบนสองเม็ด เดินออกจากรถด้วยท่าทีเย็นชาแต่เต็มไปด้วยแรงกดดัน ทุกสายตารอบข้างหันมามอง เขาไม่สนใจใครทั้งนั้น วันนี้เขามาที่นี่ด้วยเหตุผลเดียว เพื่อมาหาหนูยิ้ม และเพื่อเอาคำตอบที่ค้างคาใจ
เขาเดินตรงเข้าไปในคณะของเธอ ก่อนหยุดเมื่อเห็นภาพที่แทบทำให้เลือดเดือดพล่าน วาโยกำลังเดินเคียงข้างหนูยิ้ม มือของผู้ชายคนนั้นถือกระเป๋าเธอเหมือนเป็นเรื่องปกติ ยิ้มเองก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร เพียงก้มหน้าเงียบ เหมือนพยายามหลบสายตาคนอื่น แต่สำหรับเจษ นั่นคือภาพที่ตอกย้ำว่าเธอเริ่มตีตัวออกห่างจากเขาไปจริงๆ
“ไอ้เชี่ยวาโย...”
เสียงทุ้มต่ำลอดไรฟัน เจษก้า
