และนี่อาจเป็นเพียงจุดเริ่มต้น…ของสงครามหัวใจ ที่ทั้งคู่ยังไม่รู้ว่าจะพาไปสู่จุดใด
ในขณะที่เจษกำลังพูดคุยกับหนูยิ้ม วาโยก็เข้ามาแทรกได้จังหวะพอดี ทำให้เจษรู้สึกไม่พอใจ
“หนูยิ้มทำไมหน้าดูซีดๆ เป็นอะไรหรือเปล่า?”
วาโยถามพลางเหลือบตามองเธอ หนูยิ้มรีบส่ายหน้า
“เปล่าค่ะ แค่เมื่อคืนหนูยิ้มนอนไม่ค่อยหลับ”
คำโกหกที่ถูกเอ่ยออกไปอย่างแนบเนียน แต่ในใจกลับเจ็บหน่วง หากบอกความจริงวาโยจะช่วยเธอได้จริงหรือเปล่า? หรือเขาเองก็จะตกเป็นเป้าของเจษเหมือนกัน
วาโยไม่เซ้าซี้ต่อแต่กลับจับข้อมือหนูยิ้ม แล้วมองหน้าเจษนิ่งๆ ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ
“แล้วนัดพี่ติวหนังสือให้ ยังต้องติวอยู่มั้ยสภาพแบบนี้จะติวไหวหรอ？”
หนูยิ้มมองหน้าวาโยงงๆ แต่ก็พอจะเข้าใจว่าเขาอยากช่วยเธออกจากตรงนี้
“อ๋อ หนูยิ้มลืมไปเลยว่าจะให้พี่วาโยติวหนังสือให้ ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะสภาพแบบนี้สบายมาก งั้นยิ้มกลับเลยนะเจษ”
เธอไม่รู้เหมือนกัน
