เจษยกมือยอมแพ้ก่อนจะยิ้มมุมปาก ที่เห็นแล้วหัวใจหนูยิ้มเต้นโครมครามตึกตักไม่เป็นจังหวะ
“เจษแค่จะบอกว่าหิวข้าว ตั้งแต่เย็นมายังไม่ได้กินอะไรเลย เพราะต้องรีบมาง้อเมียก่อน/เจษ！”
“อ่าๆ..ไม่แหย่ก็ได้ ทำกับข้าวให้กินหน่อยสิครับ หิวจนจะกินยิ้มได้ทั้งตัวแล้วเนี่ย”
“ไม่เอาอย่ามาอ้อน ถ้าหิวก็ออกไปกินข้างนอกสิ”
ยิ้มพูดเบาๆ
“เจษกินข้างนอกได้จริงๆหรอ จะไม่โกรธใช่มั้ย？”
“ยิ้มหมายถึงกินข้าว เจษหมายถึงกินอะไรข้างนอก”
ยิ้มเผลอเสียงดังด้วยความตกใจ เจษขำเบาๆ
“หึงหรอ？”
“ใครหึง！เจษนายทำไมมีนิสัยแบบนี้ แล้วไม่ต้องมายิ้มทำหน้าเจ้าเล่ห์เลยนะ คนเจ้าชู้แบบนายทำไมชอบคิดแต่เรื่องแบบนี้”
ยิ้มลุกขึ้นยืนเดินหันหลังให้เจษออกจากห้องนอนไป เจษรีบลุกขึ้นเดินตามไปสวมกอดจากด้านหลัง
“งอนเจษเป็นด้วย เมียเจษมันน่ารักจัง จะไม่ให้หลงรักได้ไง”
“โอ๊ยยเจษ！นายนี่ชอบพูดเข้าข้างตัวเองนะ ใครเมียนาย อยากทำอะไรก็ไปทำเลย ไป！”
“อย
