“แล้วเมื่อไหร่นายจะเลิกโทษฉันสักทีเจษ คืนนั้นมันคือความผิดพลาดของเราสองคน ไม่ใช่ฉันคนเดียว”
ดวงตาเจษสั่นวูบเหมือนโดนแทงเข้าไปตรงจุดอ่อน เขายกมือขึ้นหมายจะคว้าแขนเธอ แต่หนูยิ้มถอยกรูดทันที
“อย่าแตะต้องฉัน ถ้านายยังเลือกที่จะจมอยู่กับคำว่าผู้หญิงใจง่ายเอากับใครก็ได้ ปล่อยฉันไปเถอะ”
เสียงเธอสั่นแต่เด็ดขาด เจษกัดฟันแน่นพูดลอดไรฟัน
“กูบอกแล้วไง มึงไม่มีสิทธิ์ออกไปจากกูถ้ากูไม่อนุญาต”
“ถ้านายไม่อนุญาติให้ฉันไปจากนาย ฉันก็อยากลองดูเหมือนกันว่า ถ้าฉันเปลี่ยนผู้ชายเหมือนกระดาษทิชชู่ใช้แล้วทิ้งบ่อยๆ นายยังจะรั้งฉันไว้มั้ย”
“อย่าท้าทายกูนะยิ้ม มึงคงจำได้ว่าบทลงโทษที่มึงท้าทายกูมันหนักหน่วงแค่ไหน”
“จำได้ไม่มีวันลืมว่านายทำกับฉันไว้ยังไง จนฉันชักจะติดใจแล้วสิ บางทีฉันอาจจะยืมไปใช้กับผู้ชายคนอื่นก็ได้นะเจษ”
เจษจับข้อมือหนูยิ้มบีบไว้แน่นจนมือเขาสั่น เนื้อขาวนวลของเธอเกิดรอยแดงอย่างเห็นได้ชัด หนูย
