“ยิ้มก็เหมาะสมกับพี่วาโยนะ เจษว่ามั้ย”
คำพูดของแพรวเหมือนถูกออกแบบมา เพื่อกระแทกซ้ำเข้าไปในหัวใจที่กำลังเดือด เจษเหลือบตามองแพรว แววตาที่เคยอ่อนโยนกับเธอกลับกลายเป็นเย็นชาทันที
“หึ~เหมาะสมตรงไหน ผู้หญิงแบบมันมึงก็รู้จักดีไม่ใช่หรอแพรว มันคออ่อนจะตาย แล้วไปนั่งดื่มกับพวกคอทองแดงแบบนั้น คิดว่ามันจะทนได้แค่ไหน？”
เจษตอบเสียงต่ำ ปลายประโยคกดแน่นราวกับจะบีบให้เลือดไหลออกมา จากความเจ็บที่ซ่อนอยู่ แพรวสะดุ้งเล็กน้อยกับน้ำเสียงนั้น เธอรู้ดีว่าเจษไม่เคยชมใครง่ายๆโดยเฉพาะหนูยิ้ม แต่ครั้งนี้แววตาของเขาเต็มไปด้วยความหึงหวงจนปิดไม่มิด
“อ้าว…นี่อย่าบอกนะว่ามึงจริงจังกับยิ้มไอ้เจษ”
วิทกระซิบกันสองคนกับเจษ
“ก็นึกว่ามึงแค่เล่นๆเหมือนที่ผ่านมา”
เจษหันขวับไปมองเพื่อน น้ำเสียงกดต่ำแทบลอดไรฟัน
“กูไม่เคยเล่นกับมัน”
คำพูดหนักแน่น จนวิทสบตากับเจษอย่างไม่เชื่อหู เจษในสายตาของเขาคือผู้ชายเจ้าชู้ ไม่เคยหยุดก
