หลายวันต่อมา
เวลา 14.30 นาที
หญิงสาวที่อยู่ในชุดเดรสสีสุภาพกำลังนั่งเหม่อมองสิ่งของบางอย่างที่อยู่ในมือ ตั้งแต่กลับมาจากมัลดีฟส์สิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอคืออาการคลื่นไส้อยากจะอาเจียนในหลาย ๆ ครั้ง และที่ทำให้เธอนั้นอดแปลกใจไม่ได้คืออาการเหม็นอาหารที่เธอนั้นเคยชอบกินเป็นประจำ แต่ช่วงหลังมานี้เธอกลับเหม็นอาหารไปซะหมดจนเธออดคิดไม่ได้ว่า
เธออาจจะกำลังท้อง...
เนิ่นนานที่หญิงสาวยังคงนั่งมองกล่องที่ตรวจครรภ์ด้วยความลังเล ใจหนึ่งเธอก็อยากจะตรวจให้รู้แล้วรู้รอดเพื่อความสบายใจ แต่อีกใจหนึ่งเธอก็รู้สึกกังวลและกลัว กลัวว่าสิ่งที่เธอไม่อยากให้เกิดขึ้นมันจะเกิดขึ้น
ก๊อก ๆ
เสียงเคาะประตูห้องทำงานดังขึ้น และนั่นก็ทำให้น่านฟ้ารีบเก็บกล่องที่ตรวจครรภ์ลงในลิ้นชักโต๊ะทำงานทันที
“ไม่เจอหน้าเจอตาเลยครับท่านประธานสาว...” เสียงทุ้มต่ำที่เต็มไปด้วยความขี้เล่นของดัสตินเอ่ยขึ้นทันทีที่เขาเปิดประตูเข้ามาภายในห้อง
