จนเวลาผ่านไปสักพัก แม่บ้านเริ่มมองหน้ากันเหลอหลาว่าทำไมน่านฟ้าถึงยังไม่แสร้งทำเป็นรู้สึกตัวตื่นสักทีเพราะเดิมเธอไม่ได้เป็นลมจริง ๆ แต่พวกเธอไม่รู้เลยว่าแท้จริงแล้วในตอนนี้หญิงสาวที่แกล้งเป็นลมไปในตอนแรกได้นอนหลับไปแล้วจริง ๆ อาจจะด้วยอากาศที่ร้อนอบอ้าวมาตลอดทั้งวันแล้วไหนจะที่เธอเดินทางข้ามน้ำข้ามทะเลมาอีก แล้วพอได้เจอผ้าเย็น ๆ เช็ดตามใบหน้าและเนื้อตัวมันยิ่งทำให้หญิงสาวรู้สึกผ่อนคลายและเผลอหลับไปจริง ๆ
“คอยดูเธอเอาไว้หน่อยนะครับแล้วถ้าเธอตื่นมารบกวนป้าช่วยทำข้าวต้มหมูสับไม่ใส่ผักชีกับต้นหอมให้เธอหน่อย”
“ผมจะเข้าไปพักในห้อง แต่ถ้ามีอะไรก็เรียกผมได้ตลอด...” ฟลินต์ที่เริ่มรู้สึกระบมที่บาดแผลของตัวเองขึ้นมาหันไปบอกแม่บ้านที่ยืนเรียงกันอยู่ไม่ยอมไปไหน ใบหน้าหล่อเหลายังคงเรียบนิ่งขณะที่สายตาของเขายังคงจับจ้องไปที่ร่างบางอย่างไม่อาจละสายตาไปจากเธอได้
แม่บ้านที่ดูเหมือนว่าจะมีอายุมากที่สุดในบร
