เช้าวันต่อมา...
ร่างบางที่รีบตื่นมาแต่เช้าเพื่อช่วยแม่ครัวทำอาหารเมนูโปรดให้ฟลินต์ทานเป็นอาหารเช้า ก่อนหน้านี้เธอดูเหมือนไม่สนใจเขาไม่ได้สนใจในความชอบหรือไม่ชอบของเขา แต่เอาจริง ๆ ทุกอย่างที่ฟลินต์ชอบไม่ว่าจะเป็นอาหารหรืองานอดิเรกเธอรู้เกี่ยวกับตัวเขาแทบทั้งหมดเพียงแต่เธอไม่เคยแสดงออกให้เขารู้ก็เท่านั้นเอง…
“ซุปหอมมากเลยค่ะคุณน่าน...” ร่างบางที่ได้ยินคำชมจากแม่ครัวก็ยิ้มหน้าบานพลางมองไปที่ซุปหมูกระดูกอ่อนที่อยู่ในหม้อตรงหน้าด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความภูมิใจในฝีมือของตัวเอง...
“หอมใช่ไหมคะ...แต่น่านไม่รู้ว่าฟลินต์เขาจะกินได้ไหม”
“ทานได้อยู่แล้วละคะ วันแรก ๆ ที่คุณฟลินต์มาพักมองให้พวกน้าทำซุปหมูกระดูกอ่อนให้ทาน พอทำไปคุณฟลินต์ก็ทานไปได้หน่อยเดียว”
“น่าจะเพราะรสชาติไม่ถูกปากเหมือนที่คุณฟลินต์เคยทาน แต่ป้าคิดว่าวันนี้ซุปหมูของคุณน่านต้องหมดเกลี้ยแน่นอนค่ะ กลิ่นหอมขนาดนี้...” ยิ่งได้ยินแม่ค
