บทที่ 14 คนหวงเมีย
1591 คำ
หลายวันต่อมา
“วันนี้ทำได้ดีมากครับ โดยเฉพาะคุณพยาบาลใบหม่อนและทิชาเยี่ยมมากเลยครับ”
“ต้องขอบคุณพี่พยาบาลและก็ท่านรองมากเลยค่ะ ฉันกับเพื่อนจะพยายามให้มากกว่านี้ค่ะ”
“ฮ่า ๆ การผ่าตัดเคสนี้ถือว่ายากถ้าไม่มีทีมเวิร์คอย่างทุกคนหมอก็คงไม่สำเร็จ วันนี้หลังเลิกงานขอพาทุกคนไปเลี้ยงตอบแทนนะครับ”
“เย้! ท่านรองสุดหล่อพ่อพระของคนไข้และพยาบาลอย่างเราพวกน้อง ๆ โชคดีมากเลยนะจ๊ะที่ได้มาทำวอร์ดนี้” หัวหน้าพยาบาลที่ปลาบปลื้มในตัวหมอน่านน้ำ กล่าวชมและบอกพยาบาลรุ่นน้อง
“ใบหม่อนแกไปได้รึเปล่า ขออนุญาตพ่อเวย์ยัง” ทิชากระซิบข้างหูเพื่อนเบา ๆ เพราะตัวของใบหม่อนนั้นไม่ได้โสดเหมือนเธอ
“เดี๋ยวฉันส่งข้อความไปบอกเขาคงทำงานแหละ แอบเห็นตารางงานวันนี้เขาออกเวรเช้า”
“อ่อ”
ตื๊ด......ตื๊ด.....
“โทรหาก็ไม่รับสาย หมอเวย์น่าจะยุ่งไม่เป็นไรฝากข้อความในแชทก็แล้วกัน”
ใบหม่อน : หมอคะ วันนี้มีกินเลี้ยงกับทีมงานออร์โธอาจจะกลับดึก ขออนุญาตนะคะ
ร้านอาหารกึ่งคลับแห่งหนึ่ง
“ว๊าว! ร้านนี้เพิ่งจะเคยมาครั้งแรกบรรยากาศดีมากเลยใบหม่อน แกก็สวยเป็นพิเศษเลยนะ” ทิชาที่มารอรับเพื่อนเดินจูงมือกันเข้ามาข้างในร้านอาหารกึ่งคลับหรูหราบรรยากาศดี สองสาวเดินเข้ามาพร้อมกันวันนี้ใบหม่อนแต่งตัวสวยหวานปนเซ็กซี่นิด ๆ เธอแต่งหน้าบางเบาลอนผมเข้ากับชุดมินิเดรทสีขาวที่เปิดไหล่โชว์แผ่นหลังสวยขับผิวขาวเนียนผุดผ่อง ทั้งสองสาวเดินเข้ามาทำเอาหนุ่มน้อยใหญ่ในร้านต่างชะเง้อมองตาม
“น้อง ๆ ทางนี้จ๊ะ” หัวหน้าพยาบาลกวักมือเรียกให้สองสาวเดินเข้ามาโดยมีหมอน่านน้ำนั่งรออยู่ เมื่อเห็นสองสาวเดินเข้ามาเขามองใบหม่อนที่ตอนนี้สลัดคราบพยาบาลสาว แต่งหน้าทำผมจากที่ดูสวยอยู่แล้วเธอสวยจนเขาต้องมอง
“สวัสดีค่ะ พี่ ๆ สวัสดีค่ะท่านรอง”
“ครับ”
“เอาทิชานั่งตรงนี้ ใบหม่อนนั่งข้างท่านรองนะถือว่าวันนี้เป็นการเลี้ยงต้อนรับการกลับมาของท่านรอง และก็ต้อนรับน้องทั้งสองคน มาชนแก้ว ๆ” ใบหม่อนที่ถูกพี่พยาบาลเลือกที่นั่งให้ติดกับหมอน่านน้ำเธอจึงนั่งกับเขา ทว่าหมอน่านน้ำรู้สึกดีเพราะมีสาวสวยมานั่งข้าง ๆ เธอช่างสวยใสไร้มลทินน่านุถนอมและดูน่าสนใจเป็นพิเศษ
เมื่อเวลาผ่านไปสักพักทุกคนต่างสนุกสนาน ใบหม่อนเองก็เริ่มหายเกร็งและเมานิด ๆ หมอน่านน้ำจึงถามไถ่พูดคุยกับเธออย่างเป็นมิตร เขาและเธอต่างพูดคุยอย่างถูกคอทิชาจึงลงรูปถ่ายทุกคนในกลุ่ม ที่กำลังดื่มกินกันอย่างสนุกสนานท่ามกลางเสียงเพลงที่ขับกล่อมและบรรยากาศในร้าน
“ท่านรองคะ ชิมปูนี่สิอร่อยนะคะ”
“คุณรู้ได้ยังไงว่าผมชอบปู”
“ไม่รู้สิคะ ฉันเดาเก่งมั้ง” ใบหน้าสวยยิ้มให้กับคุณหมอหนุ่ม เธอแกะปูใส่จานให้เขาอย่างใส่ใจ ทำให้คุณหมอน่านน้ำนั้นรู้สึกสนใจในตัวเธอ
“หืม....ไหนเธอลองเดาอีกสิว่าฉันชอบอะไร”
“ชอบบล็อกเคอรี่ค่ะ แล้วก็แตงโม” พยาบาลสาวตักผักใส่จานและหยิบแตงโมแล้วหันมาสบตากับคุณหมอหนุ่มท เธอรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเขาในเรื่องอาหารการกิน ทำให้หมอน่านน้ำรู้สึกทึ่งและคิดว่าเธอเองแอบสนใจเขา
“ใช่ เธอน่าสนใจดีนะ รู้ว่าฉันชอบอะไร” สายตาเจ้าชู้มองดูพยาบาลสาวจากที่ชอบในความสวยของเธอ เขายิ่งมั่นใจว่าใบหม่อนก็สนใจเขาเช่นกันส่วนอีกคนที่เริ่มเมาเพราะคอไม่แข็ง ใบหม่อนเริ่มจะทำอะไรที่ไม่เป็นตัวของตัวเองทั้งคำพูดแววตาและการกระทำ
“อุ๊ย!” เมื่อทั้งคู่สบสายตากันใบหม่อนที่ได้สติเธอตกใจ และทำผลไม้ในมือนั้นร่วงลงมาตกใส่กางเกงคุณหมอหนุ่ม
“ขอโทษค่ะ เดี๋ยวเช็ดให้นะคะ” เธอรีบเช็ดคราบสกปรกและรีบขอโทษเขาด้วยท่าทีที่ลนลาน ทำเอาหมอน่านน้ำเอ็นดูเธออย่างมากมือหนาจึงจับไปที่ข้อมือเล็ก
“ไม่เป็นไร ปกติเธอน่ารักกับทุกคนแบบนี้ไหม” ใบหน้าหล่อยกยิ้มอย่างพอใจที่เห็นท่าทางของเธอ ใบหน้าสวยสองพวงแก้มที่มีเลือดฝาดอมชมพูดูน่ารักไปหมด
“เอ่อ...ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” ใบหม่อนที่รู้สึกอยากจะอาเจียนเธอจึงรีบเดินไปเข้าห้องน้ำ ใบหน้าสวยร้อนเห่อขึ้นมาทันทีที่ได้ยินคำชมจากหมอน่านน้ำเขาช่างปากหวานมีเสน่ห์เหลือล้น
หลังจากทำธุระเสร็จร่างบางก็เดินเซออกมาจากห้องน้ำ เธอมาเพียงลำพังเพราะเห็นเพื่อนสนิทกำลังนั่งคุยกับพี่ ๆ อย่างสนุกสนาน และสถานที่แห่งนี้ก็ไม่ได้มีคนพลุกพล่านดูแล้วปลอดภัย ทว่าเมื่อกำลังจะก้าวเท้าเพื่อเดินไปที่โต๊ะกลับมีมือของใครฉุดเอาไว้
หมับ!
“อ๊ะ!”
“สนุกมากไหม....” ทันทีที่ใบหน้าสวยหันไปมองตามเสียงเรียกเธอตกใจที่เห็นหมอเวธัสมาดักรอที่หน้าห้องน้ำ
“คุณหมอ....มาที่นี่ได้ยังไงคะอยู่เวรถึงเช้าไม่ใช่เหรอ”
“เออ ถ้าไม่หนีเวรมาคงไม่เห็นภาพที่เธอมานั่นเบียดออเซาะไอ้หมอน่านน้ำหรอก”
“ป่ะ เปล่านะคะ”
“ทำไม เธอชอบมันเหรอ.....” ใบหน้าหล่อตวาดเสียงเข้มลากร่างบางให้มาอยู่ในที่ลับสายตาผู้คน เขาโกรธที่ใบหม่อนออกมาโดยที่เขาไม่อนุญาต
“คุณหมอพูดบ้าอะไร ฉันก็ขออนุญาตไปแล้ว”
“แล้วฉันอนุญาตไหม แหกตาดูสิว่าฉันอนุญาตไหม” มือหนาคว้าโทรศัพท์หรูขึ้นมาแล้วเปิดข้อความที่เขาตอบกลับ ว่าไม่อนุญาตทว่าใบหม่อนกลับไม่อ่านแชทและรับสายเขา มันทำให้หมอเวธัสยิ่งโกรธและฝากให้หมอคนอื่นอยู่เวรแทนเขา
“อื้อ...ขอโทษค่ะ พอดีฉันรีบไม่ได้อ่านนึกว่าคุณหมอจะอนุญาต”
“เธอยังเป็นภรรยาของฉัน แต่งตัวซะสวยโชว์นั่นนี่แล้วไปนั่งข้างมันอีกปล่อยให้มันจับมือถือแขน เธอต้องการจะฉีกหน้าฉันใช่ไหมใบหม่อน” ร่างสูงค่อย ๆ เดินเข้ามาหา ร่างบางถอยรนไปชนกับกำแพงทันใดนั้นก็จับข้อแขนเล็กทั้งสองข้างกดไปที่กำแพง ร่างบางสะดุ้งตัวโยนภายในใจนั้นรู้สึกหวาดกลัวอย่างที่สุด
“ปล่อยค่ะ ฉันเจ็บ อื้อ...” ร่างบางที่พยายามดิ้นขลุกเธอหวาดผวา วันนี้หมอเวธัสดูน่ากลัวจนเธอนั้นต้องร้องไห้ออกมา
“หึ! เคยได้ยินไหมรักวัวให้ผูกรักลูกให้ตีแต่สำหรับเธอ......” ใบหน้าหล่อเหลาเลื่อนใบกระซิบที่ข้างหูเสียงนุ่มทุ้มเบา ๆ สลับกับเสียงลมหายใจที่ติดขัด และลมอุ่นร้อนที่รดผ่านต้นคอหระหงทำเอาใบหม่นขนลุกซู่
“หมอจะทำอะไร ฉันกลัวนะคะปล่อย”
“ฉันจะน่ากลัวกว่านี้อีก....ถ้าเธอดื้อไม่เชื่อฟัง” เปลวเพลิงแห่งความโกรธแผดเผาลุกดชนอยู่ในดวงตาคมกริบ เขาจ้องมองดวงตากลมโตที่มีน้ำใส ๆ คลออยู่อย่างจริงจัง
“ได้ค่ะ ฉันจะฟังทุกอย่างหมอปล่อยได้แล้ว”
“บอกมาก่อนว่าเธอไม่ได้ชอบมัน และเธอจะไม่ไปใกล้ชิดใครทั้งนั้นวันนี้เธอทำผิดสัญญาที่ให้ไว้”
“ฉันไม่ได้ชอบใครทั้งนั้นพอใจแล้วใช่ไหมคะ แล้วหมอเองก็ผิดสัญญาด้วยว่าจะไม่ทำตัวรุ่มร่ามล่วงเกินฉัน”
“เหอะ! เธอเป็นคนเริ่มทำผิดก่อนดังนั้นฉันไม่ได้ต้องการแค่คำขอโทษจากเธอ แต่จะลงโทษเธอ....”
จ๊วบ! จ๊วบ!
ทันใดนั้นใบหล้าหล่อเหลายื่นเข้ามาประกบริมฝีปากสวย พยายามบดขยี้เรียวปากสวยของเธอราวกับว่าหิวกระหาย มือหนาช้อนศีรษะทุยทำให้ร่างบางต้องเผยออ้าปากรับรสจูบอันวาบหวาม ลิ้นสากสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากเล็ก โรมรันเกาะเกี่ยวลิ้นเล็กอย่างชำนาญเขาจูบเธอราวกลับว่าจะกลืนกินเธอลงไป ครั้งแล้วครั้งเล่าที่สองริมฝีปากนั้นประกบเข้าหากันรสจูบอันแสนหวานผสานกลิ่นแอลกอฮอล์ที่คละคลุ้งระหว่างคนทั้งคู่
“อื้อ! หมอเวย์” เลือดในกายสูบฉีดใบหน้าสวยนั้นแดงก่ำทันทีที่ได้สติร่างบางรีบผลักร่างสูงใหญ่ให้ออกห่าง เธอมองหน้าเขาด้วยสายตาที่ไม่พึงพอใจ แม้เขาจะแต่งงานและเป็นสามีของเธอทว่าตัวเขานั้นไม่ได้รักและชอบในตัวเธอแม้แต่น้อย สองปีที่ผ่านมาเขาไม่ได้เป็นแบบนี้ที่เธอตกลงแต่งงานกับเขาเพราะคิดว่าเขานั้นรักกับหมอนุชา
“เหอะ!” ทันทีที่ใบหม่อนเดินหนีไปพร้อมกับปาดน้ำตาหมอเวธัสกลับรู้สึกดีและเป็นผู้ชนะ เขาแสยะยิ้มและรีบวิ่งตามภรรยาสาวไปเพื่อที่จะพาเธอกลับคอนโด ทั้งคู่กลับพร้อมกันใบหม่อนนั้นเลือกที่จะหลับในรถเพราะโกรธหมอเวย์ และรู้สึกอายที่เธอนั้นก็เผลอจูบเขากลับเช่นกัน
- ผู้เขียน
