Chapter 3
1552 คำ
Chapter 3
พี่สาวฝาแฝด
ก๊อกๆ
เฮือก!
เสียงเคาะประตูดึงสติของพลอยใสให้ตื่นจากภวังค์ เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนที่จะเดินไปเปิดประตู
“พาขวัญ!” พลอยใสเปล่งเสียงตะโกนเรียกชื่อหญิงสาวที่ยืนยิ้มหวานให้เธอ อยู่หน้าประตูห้องด้วยความดีใจ
“โอ๊ยย ยัยพลอย ฮ่าๆ” พาขวัญพี่สาวฝาแฝดของพลอยใสหัวเราะทันที เมื่อพลอยใสกระโดดกอดเธอแน่นราวกับเด็กๆ
“ฮึก! แกมาถึงเมืองไทยตั้งแต่เมื่อไรพาขวัญ ไม่เห็นส่งข่าวบอกฉันบ้างเลย รู้ไหมว่าฉันคิดถึงแกมากขนาดไหน” พลอยใสเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสะอื้นเบาๆ
“เอ๊า ร้องไห้ทำไมเนี่ย” พาขวัญลูบหัวน้องสาวฝาแฝดของเธอด้วยความเอ็นดู
“ก็คนมันคิดถึงนี่นา”
“ฉันก็คิดถึงแกที่สุดเลยพลอยใส” พาขวัญกอดตอบพลอยใสไว้แน่นเช่นกัน
“ปะๆ เข้าห้องก่อนเถอะ แล้วแกมาถึงเมืองไทยตั้งแต่วันไหนเนี่ย แดเนียลได้มาด้วยหรือเปล่า? มาอยู่ไทยกี่วัน?"
“ใจเย็นๆ ยัยแฝดน้อง ถามทีละคำสิ ฉันตอบไม่ทัน” พาขวัญกลั้วหัวเราะออกมา เมื่อพลอยใสเอ่ยถามเธอไม่หยุด
“ก็ฉันตื่นเต้นนี่นา อยู่ๆ แกโผล่มาที่ไทย แล้วครั้งนี้จะกลับมาไทย ก็ไม่เห็นส่งข่าวมาบอกฉันก่อนเลย” พลอยใสต่อว่าพี่สาวฝาแฝดของเธอไม่หยุด เพราะตั้งแต่พาขวัญย้ายไปอยู่กับสามีที่อังกฤษ พวกเธอก็ไม่ค่อยได้ติดต่อกันมากนัก
“ฉันกลับมาไทยได้เกือบอาทิตย์หนึ่งแล้ว อีกสองวันก็จะกลับอังกฤษแล้ว ฉันรอแกที่บ้านตากับยาย กะว่าจะรอเซอร์ไพรส์แกที่นั่น แต่แกก็ไม่กลับไปบ้านสักที จนฉันต้องมาหาแกถึงที่นี่เนี่ย ฉันกะจะดูให้เห็นกับตา ว่าน้องสาวแสนสวยของฉัน แอบซุกหนุ่มๆ ไว้ที่คอนโดหรือเปล่า ถึงไม่ค่อยกลับบ้านกลับช่องแบบนี้”
“...” พลอยใสชะงักนิ่งทันที เมื่อได้ยินประโยคสุดท้ายที่พาขวัญเอ่ยออกมา
“เป็นไร? ทำไมทำหน้าเศร้าแบบนั้น” พาขวัญเอ่ยถามพลอยใสด้วยน้ำเสียงห่วงใย ก่อนที่จะเอามือบางจับมือของพลอยใสไว้หลวมๆ
“ขวัญ...ถ้าพลอยทำตัวไร้ค่า ขวัญจะเสียใจไหม?” พลอยใสเอ่ยถามพาขวัญด้วยน้ำเสียงจริงจัง ก่อนมองพาขวัญด้วยแววตาสั่นไหว
“ฉันไม่มีทางดูถูกน้องสาวของฉันอย่างเด็ดขาด แต่แกจำไว้นะพลอย ถ้าจุดที่แกยืนตรงนั้น มันทำให้แกเจ็บมากพอแล้ว ขอให้แกถอยออกมา” พาขวัญเอ่ยบอกพลอยใสด้วยน้ำเสียงจริงจัง ก่อนที่เธอจะบีบมือพลอยใสเบาๆ เป็นการให้กำลังใจน้องสาวเธอ
“ฮึกๆ ฉันรักแกนะขวัญ ขอบคุณนะ” พลอยใสโผกอดพาขวัญไว้แน่น ก่อนที่เธอจะร้องไห้สะอึกสะอื้นเบาๆ
“ฉันจะไม่ถามแกหรอกนะว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร เพราะฉันไม่อยากรู้จักคนที่ทำให้น้องสาวของฉันต้องร้องไห้ และฉันจะไม่บังคับให้แกถอยออกมาตอนนี้หรอกนะ เพราะฉันรู้ว่าแกคงจะไม่ยอมเป็นของตายของใครนานๆ หรอกจริงไหม?"
พาขวัญเอ่ยถามพลอยใส ก่อนที่จะเอามือบางลูบหลังบางเบาๆ ถึงแม้ว่าพลอยใสจะไม่ได้บอกพาขวัญว่าเธอเจออะไรมา แต่ด้วยสายสัมพันธ์ความเป็นฝาแฝด พาขวัญจึงรับรู้ได้ว่า พลอยใสกำลังเสียใจกับเรื่องราวที่เธอกำลังเผชิญอยู่
"..."
"อย่าเศร้าสิ แกไม่ใช่คนที่จะมานั่งเสียใจอะไรแบบนี้นะ ถ้ามีแล้วไม่ดีก็หาใหม่สิ ฮ่าๆ" พาขวัญเอ่ยด้วยน้ำเสียงขบขัน เพื่อให้พลอยใสคลายความเศร้าลงได้บ้าง
“ฮ่าๆ นั่นสินะ ทำไมฉันถึงคิดไม่ได้"
"งั้นคืนนี้แกนอนค้างกับฉันที่นี่นะขวัญ"
“ได้สิ ถึงแกไม่ชวน ฉันก็กะจะมานอนกับแกที่นี่อยู่แล้วแหละ"
จากนั้นพลอยใสและพาขวัญก็นั่งคุยกันเรื่องสัพเพเหระไปเรื่อย ด้วยความที่นานๆ ทีพวกเธอจะเจอกัน จากนั้นทั้งสองก็พากันไปอาบน้ำ และมานอนกอดกัน เพื่อย้อนวัยเหมือนตอนเด็กๆ
รุ่งเช้า…
พลอยใสเดินทางมาสนามแข่งโดยมีพาขวัญติดตามมาด้วย แต่พาขวัญเธอสวมเสื้อฮู้ดใส่หมวกและใส่แมสก์ปิดบังใบหน้า เพราะเธอกลัวผิวขาวๆ ของเธอจะไหม้ เพราะอากาศที่เมืองไทยค่อนข้างร้อน
ในขณะที่พลอยใสและพาขวัญกำลังเดินผ่านห้องทำงานของวาโย พลอยใสก็ชะงักนิ่งทันที เมื่อได้ยินเสียงครางเล็ดลอดออกมาจากห้องทำงานของชายหนุ่ม จนทำให้พาขวัญต้องพลอยหยุดชะงักเดินไปด้วย
"ซี้ดดด อ่าาา เสียววว"
"เสียวไหมคะ โยขาาา"
"ดูดแรงๆ ซี้ดดด เสียวหัวฉิบ"
“หืมมม น่าเกลียดชะมัด อดอยากปากแห้งมาจากเนี่ย ถึงได้เอากันตั้งแต่เช้าเนี่ย” พาขวัญเอ่ยพึมพำ ก่อนที่เธอจะหันไปมองห้องที่มีเสียงครางดังเล็ดลอดออกมา
“...”
“ไปกันเถอะพลอย ฟังแล้วจั๊กจี้หูชะมัด” พาขวัญจับมือพลอยใสให้เดินออกมาจากตรงนั้น
“แกรู้เหรอว่าห้องแต่งตัวไปทางไหน?” พลอยใสเอ่ยถามพาขวัญ เมื่อเห็นพาขวัญจับมือเธอแล้วพาเดินจ้ำอ้าวไปทางห้องน้ำ
“ไม่รู้ ฮ่าๆ ห้องแต่งตัวอยู่ทางไหนอะ?” พาขวัญหัวเราะขบขัน ก่อนที่เธอจะเอ่ยถามน้องสาวฝาแฝดของเธอ
“มานี่...” พลอยใสจับมือพาขวัญแล้วพาเดินไปอีกฝั่ง เมื่อมาถึงห้องแต่งตัว พลอยใสก็ให้พาขวัญนั่งรออยู่ที่เก้าอี้หน้ากระจกใสบานใหญ่ จากนั้นเธอก็เดินเข้าไปเปลี่ยนชุด
“แหมๆ ยัยพลอย วันนี้แต่งตัวมิดชิดเชียวนะ กลัวดำหรือไงยะ” เปาเปาเอ่ยถามพาขวัญ โดยที่เธอไม่รู้ว่าคนที่เธอทักทายไม่ใช่พลอยใส และเมื่อพลอยใสได้ยินเสียงเปาเปาเอ่ยทักพาขวัญ พลอยใสก็หัวเราะขบขันอยู่ในห้องเปลี่ยนชุด
"กลัวดำสิยะ แดดที่เมืองไทยร้อนๆ" พาขวัญเอ่ยตอบเปาเปา ก่อนที่พาขวัญจะกลั้วหัวเราะออกมา เมื่อเห็นว่าเปาเปาทักผิดคน
“เฮ้ย! ทำไมยัยพลอยถึงมีสองคน” บิวตี้เอ่ยออกมาเสียงดังตกใจ เมื่อเห็นพลอยใสเดินออกมาจากห้องเปลี่ยนชุด
“แก มีฝาแฝดเหรอยัยพลอย” เปาเปาเอ่ยถามพลอยใสด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น เพราะพวกเธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าพลอยใสมีฝาแฝด รู้แค่เพียงว่ามีพี่สาวที่สอบชิงทุนได้ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ
“ใช่ ขวัญเป็นแฝดพี่ของพลอยเอง” พาขวัญเอ่ยตอบเปาเปาแทนพลอยใส
“ฉันก็ว่า ทำไมสำเนียงการพูดของยัยพลอยถึงดูแปลกๆ ไป” เปาเปาเอ่ยอมยิ้มอย่างเขินอาย เมื่อเธอทักผิดคน
“หน้าตาโคตรเหมือนกันเลย ต่างกันที่สายตาเท่านั้นเอง ยัยพลอยจะสายตาหวานๆ ส่วนยัยขวัญจะสายตาดุๆ หน่อย ถ้าไม่สังเกตไม่รู้เลยนะเนี่ย”
“โอ๊ยขนลุก” บิวตี้ลูบแขนตัวเอง
“หล่อนจะขนลุกเรื่องอะไรกัน ฉันกับพลอยใสไม่ใช่ผีสักหน่อย” พาขวัญเอ่ยถามบิวตี้ พาขวัญเป็นคนที่กล้าคุยกล้าถามกับคนที่พึ่งรู้จักเสมอ
“ก็พวกแกเหมือนกันจนฉันแยกไม่ออกน่ะสิ” บิวตี้เอ่ยตอบพาขวัญ
“ถ้าแกลองสังเกตดีๆ พวกเราไม่เหมือนกันเลยสักนิด” พลอยใสเอ่ยบอกเพื่อนทั้งสองคนของเธอ
"ให้ฉันสังเกตพวกแกกี่ที ฉันก็แยกพวกแกไม่ออกอยู่ดี แยกออกแค่ใส่เสื้อผ้าไม่เหมือนกันแค่นั้นแหละ ฮ่าๆ" เปาเปาเอ่ยหัวเราะขบขัน ก่อนที่พวกเธอจะแยกกันไปแต่งตัว เมื่อแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย และกำลังจะเดินออกจากห้องแต่งตัว พาขวัญก็แต่งตัวมิดชิด ปิดหน้าปิดตาเช่นเดิม
“หล่อนกลัวดำขนาดนั้นเลยเหรอ พาขวัญ” บิวตี้เลิกคิ้วมองพาขวัญ ก่อนจะมองพาขวัญตั้งแต่หัวจรดเท้า
“ใช่ ที่เมืองไทยอากาศร้อนมาก เดี๋ยวผิวของฉันจะเสียหมด เพราะฉันกลัวว่า ถ้ากลับไปอังกฤษ แล้วสามีของฉันจะจำฉันไม่ได้น่ะสิ” พาขวัญเอ่ยตอบบิวตี้อย่างอารมณ์ขัน
“ย่ะ! แม่คนมีผัว”
จากนั้นพลอยใสก็ทำงานตามปกติ โดยมีพาขวัญนั่งรอบนอัฒจันทร์ และเมื่อหมดชั่วโมงทำงานพลอยใสก็เข้ามาเปลี่ยนชุด ก่อนที่เธอและพาขวัญจะเดินไปลานจอดรถ โดยที่พลอยใสหันไปเจอวาโยกับคู่ควงของเขากำลังเดินออกมาจากห้องพอดี ก่อนที่พวกเขาจะพากันเดินขึ้นรถแล้วขับออกไปด้วยกัน
“มองอะไรพลอย ขึ้นรถได้แล้ว” พาขวัญเอ่ยเรียกพลอยใสขึ้นรถ เมื่อเห็นน้องสาวฝาแฝดของเธอยืนเหม่อลอย มองรถคันหนึ่งที่ขับออกไปจนสุดสายตา
- ผู้เขียน
