ตอนที่ 5 เอาที่ไหนมาแก่
1138 คำ
@20.00น.
"ยังไม่ขึ้นนอนอีกเหรอครับผู้การ"
มือขวาคนสนิทของผู้การสันต์เดินเข้าไปทักเจ้านายเมื่อเห็นอีกฝ่ายนอนอยู่บนเก้าอี้ตัวยาวริมสระน้ำ ทุกครั้งก่อนเข้านอนเขามักมาตรวจสอบความเรียบร้อยที่บ้านใหญ่เป็นประจำ เมื่อไม่มีอะไรผิดปกติเขาก็จะกลับที่พักของตัวเองไป เดินลัดเลาะไปทางด้านหลังหน่อยๆ ก็ถึง
ลูกน้องของผู้การสันต์อาศัยอยู่ในบริเวณพื้นที่แห่งนี้ราวสิบชีวิต จุดประสงค์หลักอันเดียวกันก็คือทำงานช่วยและดูแลความปลอดภัยให้เจ้านาย
ไม่ว่าจะอยู่ในบ้าน หรือนอกบ้าน ชุดนี้จะตามติดไปด้วยทุกที่
"เห็นไปหรือยัง"
'กวนตีนนะครับผู้การ' แต่พูดแบบนั้นไม่ได้ นั่นเจ้านาย เขาทำเพียงแค่อมยิ้ม
ปกติผู้การสันต์ไม่ใช่คนนอนดึกเพราะต้องตื่นแต่เช้ามาออกกำลังกาย
"ไปพักเถอะ สักหน่อยกูก็ขึ้นห้องแล้ว"
"ครับ" ตอบรับคำแล้วทำท่าจะเดินจากไป ทว่านึกอะไรบางอย่างขึ้นได้จึงหันกลับมา
"ผู้การครับ"
"ว่า"
"ผมมีอะไรจะถามครับ" ไหนๆ คุณชมจันทร์ก็เข้ามาอยู่ในบ้าน มาเป็นสมาชิกใหม่ เขาอยากรู้ว่าตัวเองควรวางตัวกับอีกคนแบบไหน จะได้รายงานพรรคพวกด้วย
"ว่ามาสิ"
"ผู้การจะให้ผมกับพวกเรียกคุณชมจันทร์ว่ายังไงดีครับ คุณหญิง คุณนาย หรือคุณ.."
"ชมจันทร์ไม่ใช่เมียกูสักหน่อยหรั่ง ไม่ต้องเรียกแบบนั้น เรียกแค่ 'คุณชม' สั้นๆ ก็พอ"
"อ้าว ไม่ใช่หรือครับ ไหงวันนั้น.." นายเขารับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะกับตายายของคุณชมจันทร์ว่าจะเอาเธอทำเมีย จะรักและดูแลไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่ แต่นี่ไม่ทันไร กลับคำซะแล้ว
"วันนั้นมึงก็เห็นว่ายายชมจันทร์ไม่ยอมกลับบ้าน จะให้กูเอาเธอทำเมียท่าเดียว กูถึงต้องรับปากแบบนั้นออกไป"
"แล้วแบบนี้ไม่เป็นการโกหกตากับยายคุณชมหรือครับว่าจะเอาหลานสาวพวกท่านทำเมีย"
"ทำไงได้ กูไม่มีทางเลือกนี่"
"แล้วคุณชม..รู้เรื่องนี้หรือยังครับ ว่าผู้การเลือกที่จะทำแบบนี้" นึกเป็นห่วงคนตัวเล็กแล้วสิ หากรู้ความจริงเข้าจะทำยังไง
"รู้ กูคุยกับเธอเรียบร้อย"
"แล้วคุณชมโอเคหรือครับ"
"อืม"
ทำไมคุณชมจันทร์ว่าง่ายดีแท้ นี่ถ้าเป็นคนอื่นคงมีสงครามประสาท
แต่ก็นั่นแหละ เป็นเรื่องของคุณชมจันทร์กับเจ้านายตกลงกัน ว่ายังไงก็อย่างนั้น
"ครับ สรุปว่าผู้การจะให้ผมกับพรรคพวกเคารพคุณชมแบบไหนดีครับ"
"เคารพเธอเหมือนที่เคารพกู"
หรั่งเลิกคิ้ว ให้เคารพคุณชมจันทร์เหมือนเคารพผู้การสันต์?
เอ๊ะมันยังไง
"ไม่ใช่เมียแน่นะครับผู้การ?" ถามให้แน่ใจอีกที ให้ทำขนาดนี้ไม่เหมือนเมียตรงไหนอยากถาม
"มึงก็รู้ว่ากูไม่เคยคิดที่จะเอาใครมาแทนที่ภา"
"ผมรู้ครับ" ว่าเจ้านายรักอดีตเมียมาก รักจนไม่ยอมให้ใครมาแทนที่แม้ว่าอีกฝ่ายจะตายไปนานหลายปีแล้วก็ตาม
มีสาวๆ สวยๆ ผ่านตาอยู่ตลอดเวลาออกงาน ลูกสาวไฮซงไฮโซ แต่ผู้การสันต์ไม่เคยแลผู้หญิงคนไหนเลยสักครั้ง
"ผู้การอย่าโกรธผมนะครับ"
"เรื่อง?"
"รับปากมาก่อนสิครับว่าผู้การจะไม่โกรธผม"
"อืม!" มันทำให้เขาอยากรู้แล้วนี่
"...คุณนายก็เสียไปนานหลายปีแล้ว ผู้การยังคิดที่จะรักษาสัญญานั้นอยู่อีกหรือครับ"
วันที่คุณนายเสียชีวิต เขาเป็นหนึ่งคนที่อยู่ในเหตุการณ์ทั้งหมด ประตูห้องนอนไม่ได้ถูกปิดสนิท เขาได้ยินเสียงสนทนาของคนทั้งคู่เล็ดลอดออกมาจากในห้องนอน ว่าก่อนตายคุณนายสั่งเสียผู้การสันต์ไว้ว่าอย่างไรบ้าง
"กูไม่ใช่คนประเภทรับปากส่งๆ"
"แต่ผู้การเพิ่งรับปากส่งๆ กับตายายของคุณชมไปเองนะครับว่าจะรักและดูแลเธอไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่"
"มึงจะให้กูนอกใจภาหรือไง"
"ไม่ใช่แบบนั้นครับ" หรั่งถอนหายใจเบาๆ เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง
"ตอนคุณนายมีชีวิตอยู่ ผู้การก็ทำหน้าที่สามีได้ดีไม่มีขาดตกบกพร่อง พอคุณนายเสียไป ผู้การก็เอาแต่มอบความสุขให้กับคนอื่นๆ จนลืมดูแลความสุขของตัวเอง ผมว่าคนเราไม่ควรยึดติดกับอดีตนะครับ หากคุณนายมองอยู่ตลอดคงรับรู้ได้ว่าตั้งแต่คุณนายจากไปไม่มีวันไหนที่ผู้การของพวกผมมีความสุขเลยสักวัน"
"รู้ดี!" มองเขม่นไปทางลูกน้อง ท่าทางของเขามันดูอมทุกข์ขนาดนั้นเลยหรือไง
"ผมพูดความจริงครับ ต่อหน้าผู้คนภายนอกผู้การพวกผมดูมีความสุขสุดๆ แต่พอกลับบ้าน พวกผมนึกว่าผู้การเป็นโรคซึมเศร้าครับ"
"กูไม่ได้เป็น!"
"อย่าเพิ่งโมโหสิครับ ผมไม่ได้บอกให้ผู้การลืมคุณนาย เพราะพวกผมก็ลืมไม่ได้เหมือนกัน คุณนายดีกับพวกผมมาก แต่ชีวิตของคนเราต้องเดินต่อไปครับ ผู้การอย่าลืมว่าพ่อกับแม่ผู้การมีผู้การเป็นลูกชายเพียงคนเดียว อย่างน้อยมีทายาทไว้สืบสกุลสักคนก็ยังดีครับ"
"..แต่กูแก่แล้วนะ" นิ่งไปพักนึงก่อนจะเอ่ยออกมา ถึงคนภายนอกจะบอกว่าเขายังไม่แก่ แต่สิ่งหนึ่งที่เขาโกหกตัวเองไม่ได้ก็คืออายุที่หมุนไปตามกาลเวลา
"เอาที่ไหนมาแก่ครับ"
ผู้การสันต์เลิกคิ้ว วันแรกที่ไอ้หรั่งมันพูดเข้าหูตั้งแต่ทำงานด้วยกันมา
"หรรมยังแข็งไหมครับถามจริง"
"ไอ้หรั่ง!" มันใช่เรื่องไหมมาถามแบบนี้ เกิดมายังไม่เคยมีใครกล้ามาถามเขาเลย ไอ้หรั่งมันกล้าดียังไง!
"ผมขอโทษครับผู้การ คำพูดของผมมันอาจดูโต้งๆ เกินไป แต่ผมจะบอกว่าผู้ชายเราน่ะ ถ้าหรรมยังแข็งแสดงว่าไม่แก่ครับ"
"กูจะไปนอนแล้ว ยิ่งคุยกับมึงยิ่งเลอะเทอะ"
"เอ้า!" หรั่งมองตามหลังเจ้านายงงๆ แค่เขาถามว่าหรรมยังแข็งไหมก็โกรธเหรอ หรือที่โกรธเพราะผู้การหรรมไม่แข็งแล้ว
มิน่าล่ะ ถึงเลือกเป็นโสดมาตั้งหลายปีแบบไม่แวะไปจิ้มใครสักที เพราะกลัวสาวๆ เอาไปเล่าล่ะสิว่าผู้การสันต์หรรมไม่แข็ง ฮ่าๆ
- ผู้เขียน
