กึก กึก กึก กึก...
เสียงนิ้วเคาะกับโต๊ะดังขึ้นเป็นจังหวะกับห้วงความคิดที่วิ่งวนอยู่ในหัว ตาก็จ้องไปยังโทรศัพท์ที่หน้าจอดำมืด ก็ไม่ได้อยากจะมองเท่าไหร่นักแต่เผลอเป็นไม่ได้เลยสายตาต้องไปอยู่ที่จอสี่เหลี่ยมทุกที
“ไอ้เซียร์ กูอ่านหนังสือไม่รู้เรื่อง” เสียงของไอ้ภัทรเอ่ยขัดจังหวะบ่งบอกว่าเริ่มหงุดหงิด คงเพราะเสียงไปทำลายสมาธิของมันเข้า
เฮ้อ! อ่านหนังสือไม่เข้าหัวเลยให้ตาย!
ฉันเกาหัวแรง ๆ อย่างหงุดหงิดอยู่ที่คอนโด จากตอนแรกควรจะไปหาที่อ่านหนังสือ แต่พอใกล้สอบเข้าไปทุกทีก็ถอดใจที่จะต่อสู้เพื่อแย่งชิงโต๊ะกับคนอื่น แล้วยกโขยงกันมาติวอยู่คอนโดฉันแทน
ตอนนี้เที่ยงคืนแล้ว ผู้รอดชีวิตเหลือแค่ฉันและไอ้ภัทรที่ยังคงนั่งเปิดหนังสือไปมาอยู่บนโต๊ะกลางห้อง ส่วนไอ้ฟรังหลับคาหนังสืออยู่บนโซฟาข้าง ๆ และต้นหญ้าที่ขอตัวไปนอนคนแรก
มะรืนก็ถึงเวลาสอบวันแรกแต่แทนที่จะอ่านหนังสือหรือทำโจทย์ กลายเป็นว่าฉันอ่านได้แป
