1 สัปดาห์ต่อมา
วันนี้เป็นวันสอบวิชาสุดท้าย อีกเพียงก้าวเดียวเท่านั้นฉันก็จะสอบเสร็จแล้ว…
เงยหน้ามองนาฬิกาบนผนังก็ยิ้มแห้ง ตีสี่แล้วสินะ
ฉันคำนวณเวลาที่เหลือที่จะได้นอนคร่าว ๆ มีสอบเก้าโมงเช้าเหลือเวลาประมาณเกือบห้าชั่วโมง ซึ่งเป็นเวลาที่น่าพอใจเพราะเมื่อสองสามวันที่ผ่านมาฉันนอนวันละแค่สามชั่วโมงเท่านั้น
ฉันปิดหนังสือแล้วเตรียมของที่จะไปสอบพรุ่งนี้ให้เรียบร้อยเพราะจะได้ประหยัดเวลาเก็บของตอนเช้าเพื่อจะได้นอนเพิ่มอีกหน่อยแล้วก็...
13.00 น.
“ฮ่า ๆ จริงเหรอวะ หนักนะมึง” ฉันกลอกตาให้ไอ้ฟรังกับไอ้ภัทรที่หัวเราะเรื่องที่ฉันเล่าว่าเมื่อคืนฉันภาพตัด ตื่นมาพบว่านอนกองกับพื้นแถมกอดรองเท้าที่เกลื่อนพื้นแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว
“หยุดขำได้ป่ะ วาร์ปไปตอนไหนยังไม่รู้เลย ลืม ๆ ไปเหอะสั่งของหวานมากินหน่อยดีกว่า ไอ้ฟรังเลี้ยง” พูดจบฉันก็เรียกพนักงานหน้าประจำที่ประจำอยู่ร้านขนม
“เนียน ๆ ใครบอกจะเลี้ยงอย่าม
