บทที่44 : คงอยู่ในความทรงจำตลอดไป

2806 คำ

Mizear say... หลังกลับค่าย “งั้นผมกลับก่อนนะครับ คุณป้า” เฮียซึ่งนั่งคุยกับแม่ฉันซักพักเนื่องด้วยเรามาถึงกันเช้าตรู่ แต่ก็ยังไม่ทันพ่อที่ขับรถออกไปทำงานกับลูกน้องก่อนหน้าเรามาแป๊บเดียวเหลือแต่แม่ที่เพิ่งเปิดหน้าร้านตัดผมซึ่งอยู่ข้างบ้านพอดีแต่ยังไม่มีลูกค้าเข้า “จ้ะ ๆ ขอบคุณที่มาส่งมิเซียร์นะ ขับรถดี ๆ นะลูก” หลังไหว้ลาเขาก็ออกรถไป แม่ที่หันมามองอีกทีกับสภาพฉันก็ถอดถอนหายใจ ส่วนเรื่องสาเหตุฉันให้เฮียแก้ตัวไปให้แล้วเรียบร้อย แม่ก็ทำเพียงดุฉันเบา ๆ ที่ไม่ดูแลตัวเองให้ดี “ไปนอนไป หน้าตาเหมือนไม่ได้นอนมาเป็นปีเลย” “เวอร์มาก งั้นขึ้นไปนอนก่อนน้า ฝันดีค้า” ฉันพูดน้ำเสียงสดใสเท่าที่จะทำได้ก่อนจะเดินกะเผลกเล็กน้อยขึ้นข้างบน เพราะยังคงรู้สึกปวดบริเวณข้อขาที่ซ้นจากวันนั้น ปึก ! ฉันล้มตัวลงนอนเกลือกกลิ้งบนเตียงตัวเองสักครู่ พยายามจะหลับตาลงเพื่อพักผ่อน แต่พยายามอยู่ได้ไม่นานก็ต้องลืมตาดูเพดานเ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม