Mizear say...
ฉันกรี๊ดกร๊าดในใจที่ได้เจอพี่เกียร์แบบไม่ทันได้ตั้งตัว ไม่รู้ต้องขอบคุณพระเจ้า หรือขอบคุณตัวเองที่โทรหาเจ้ใบไม้ไม่ติด
หลังจากที่เดินจากพี่เกียร์ออกมาด้วยความจำใจ แม้อยากอยู่ด้วยกันให้นานกว่านี้ก็ทำไม่ได้จึงลาด้วยคำพูดน่าสงสารก่อนจะออกมา
ฉันเดินเข้าห้องน้ำนิดหน่อยเพื่อมาดูกระจกว่าตอนเจอพี่เกียร์เขาเห็นฉันในสภาพไหน พอมาดูก็โล่งใจที่ยังหลงเหลือความเป็นผู้เป็นคนอยู่บ้าง
“อ้าว เจอกันอีกแล้วนะคะ” เสียงใสดังขึ้นทำฉันที่กำลังจัดผมให้เข้าที่เผื่อออกไปจะบังเอิญเจอพี่เกียร์อีกครั้ง หันไปสบตาคนมาใหม่
“เอ่อ...สวัสดีค่ะพี่พิม” ฉันยกมือไหว้
“มาเยี่ยมใครรึเปล่าคะเนี่ย” คนตัวเล็กกว่าถามสีหน้าเป็นมิตรเช่นเคย
“เปล่าค่ะ เซียร์เอาของมาให้เจ้ใบไม้กำลังจะกลับแล้วค่ะ” ฉันตอบ แล้วยังไม่หยุดที่จะพินิจพิจารณาคนตรงหน้า ทำไมรอบตัวพี่เกียร์ถึงได้มีแต่คนสวย ๆ
“ของ ?...กาแฟเมื่อกี้น่ะเหรอคะ ก็ว่าอยู
