“ไม่ไป ไม่ไปกินข้าวด้วย ไม่ไปไหนทั้งนั้น จะนอน!”
พูดจบก็ทิ้งตัวนั่งลงปลายเตียง ยกแขนขึ้นกอดอกหันหน้ามองไปทางอื่นอย่างเด็กเอาแต่ใจ นิสัยอยากเอาชนะไม่เคยลดน้อยลงมาตั้งแต่เด็กจนโต ฉันที่ร้อนเป็นไฟส่วนวาฬเย็นจนเป็นน้ำแข็งคงชินชากับสภาพของเพื่อน เขาจึงดูไม่แสดงอาการตกใจกับอาการที่ต้องพบเจอแม้แต่นิดเดียว ยังคงมองด้วยสีหน้าตาเรียบเฉยแล้วว่าว่าฉันงี่เง่า
“ตามใจอยากทำอะไรก็เชิญแต่ต้องอาบน้ำ ไม่งั้นก็นอนพื้นโดยที่ไม่มีอะไรมาปูรอง สกปรก” คำสุดท้ายที่ออกมาจากปากของผู้ชายที่ยืนอยู่ ช่างเป็นการเน้นคำที่ทำให้รู้สึกเจ็บร้าวไปถึงหัวใจ
ผู้หญิงก็ต้องอาบน้ำก่อนนอนอยู่แล้ว ไม่ล้างแล้วใครจะนอนหลับได้ลง!
“เออ!”
“ขี้วีนเป็นคนแก่เลย วัยทองแน่ ๆ” เสียงบ่นพึมพำของผู้ชายที่กำลังเดินตรงเข้ามายืนตรงหน้าฉัน แม้ว่าวาฬจะไม่ได้พูดใส่อารมณ์ แต่ทุกอย่างที่ออกมาจากปากในเวลานี้รับรู้ได้ว่ามันคือการด่าทั้งสิ้น
“ใครจะไปน่
