“จินหรู นี่เจ้าออกจากวังมาได้เช่นไรกัน”
“ข้าขอพระสนมออกมาเพราะเห็นว่าท่านหมออวี้ถูกเรียกตัวมาที่นี่ คิดว่าท่านจะได้รับบาดเจ็บก็เลยรีบร้อนออกมา ท่านไม่เป็นไรใช่หรือไม่เพคะ”
“ข้าไม่ได้เป็นอะไร เจ้าไม่ต้องห่วงหรอก”
“เช่นนั้น… นางมาทำอะไรที่นี่กับพระองค์หรือเพคะ”
ซ่งจินหรูอยากจะเอ่ยถามแต่กลับไม่กล้ามองตาอีกฝ่าย กงเหรินซินเบื่อหน่ายท่าทางเช่นนี้ของซ่งจินหรูจนไม่อยากมองให้นานกว่านี้จึงรีบเอ่ยขึ้นมา
“แม่นางซ่งไม่ต้องห่วงไปหรอก ท่านอ๋องของเจ้ามิได้เจ็บไข้ได้ป่วยอะไร เพียงแค่เรื่องเข้าใจผิดกันเท่านั้น”
“กงเหรินซิน”
ท่านอ๋องหันมามองหน้าของนางซึ่งสายพระเนตรนั้นบอกนางว่าอย่าพึ่งพูดอะไรมากความ นางจึงตอบรับในทันทีแม้ว่าจะไม่ทราบว่าเขามีจุดประสงค์ใดก็ตาม
“ทำไมเล่าท่านอ๋องกล้าจับตัวข้ามาสอบสวนแต่กลับไม่กล้ารับงั้นหรือเพคะ ช่างเถอะในเมื่อวันนี้ไม่สะดวกแล้วเช่นนั้นข้าคงต้องขอตัวกลับจวนก่อน เชิญพวกท
