“พวกเราแค่ไปให้ปากคำตามที่พวกเราเห็นเท่านั้น แต่ใครจะไปคิดว่าท่านอ๋องผู้นั้นพูดเพียงไม่กี่คำ คนของศาลต้าหลี่ก็รีบม้วนเสื่อกลับแทบไม่ทัน”
“หมิงโยว่ นี่เจ้ายังไม่สำนึกอีกหรือ!”
“ศิษย์พี่! ข้าก็แค่….”
“ดูเหมือนว่ากงเหรินซินจะช่วยคนผิดสินะ พวกเจ้าไม่สำนึกเรื่องที่นางช่วยพูดมิให้ข้าลงโทษพวกเจ้ายังไม่เท่าไหร่ แต่ยังไม่เชื่อในคำพูดของข้าด้วยงั้นหรือ"
หมิงชินอ๋องเสด็จมาด้วยพระองค์เองที่จวนของสกุลกง เฉินกวนและคนที่เหลือรีบคุกเข่าลงในทันที หมิงโยว่และนิ่งเสี่ยวเหยาเมื่อพบท่านก๋องก็ตื่นตระหนกอีกครั้ง เพราะไม่คิดว่าท่านอ๋องจะเสด็จมาถึงที่จวนนี้
“กระหม่อมเฉินกวนเป็นตัวแทนศิษย์สำนักไป๋ซาน ขอประทานอภัยหากล่วงเกินพระองค์ไปพ่ะย่ะค่ะ”
“คิดไม่ถึงเลยว่าในบรรดาศิษย์ของไป๋ซานจะมีคนเช่นนี้อยู่ หรือว่าสำนักไป๋ซานในตอนนี้ไม่สั่งสอนเรื่องมารยาทกันแล้ว”
ท่านอ๋องจงใจมองไปยังศิษย์สองคนที่พาคนของศาลต้าหลี่ไปบุกจ
